اما آنچه مایه آزار و نگرانی شده، نبود خودباوری بین برخی مسئولین است که هنوز به توانمندی جوانان این کشور ایمان ندارند و درحالی که مثلا اگر در دانشگاه علوم پزشکی تهران دستگاه تصویربرداری ساخته شده است، این امکان را برای تجاری سازی آن محصول و ورودش به بازار، فراهم نمی کنند.
پس اگر می بینیم در حال حاضر، هم در بخش نیروی انسانی، هم در زمینه دستیابی به آخرین دستاوردهای جهانی و هم در حوزه ساخت تجهیزات و ایجاد امکانات برای بهره برداری داخلی، توانسته ایم به نقطه قابل اتکایی برسیم، شکی نیست که یکی از مهمترین دلایل و ابزارهایش، همین تحریم ها بود. تجربه به ما این درس و پیام را داد که خودمان باید روی پای خودمان بایستیم.
در حال حاضر اگر در این دانشکده مقالات و خروجی های جوانترین نیرو؛ یعنی فردی که ۲۸ – ۳۰ ساله که تازه دکتری گرفته را با فردی که در بهترین و مجهزترین آزمایشگاه های علوم هستهای جهان مشغول به تحقیق است، مقایسه کنید، متوجه خواهید شد که توانایی طراحی موضوع و حل مسئله از جانب محققان ایرانی در سطح بالایی قرار دارد و سرعت پیشرفت را به خوبی درک خواهید کرد.
هرچند تحریم ها راهگشای ما در این عرصه بود و بنده با اینکه اصلا موافق این ظلم آشکار نیستم، اعتقاد دارم که نباید به بهانه تحریم، کارها را تعطیل کرد. با این وجود اما امیدوارم هر چه زودتر سایه شوم این تحریم از سر ملت ما برداشته شود.
*شما در اظهارات خود به این موضوع اشاره داشتید که دانش هسته ای فقط محدود به تسلیحات نیست و در کشاورزی، پزشکی، صنعت و سایر حوزه ها کاربردهای اساسی دارد. آیا مشخصا می توانید به نمونه هایی از اثرات این دانش در این حوزه ها اشاره کنید تا برای مخاطبان ما ملموس تر شود؟
امروز مراکز علمی ما در زمینه های پزشکی در تلاشند تا به دسترسی های خاص برسند. به طور مثال؛ (سیکلوترون Cyclotron _ یکی از مهمترین ابزار آزمایشگاهی در زمینه فیزیک تجربی) را خودشان می سازند، تکنولوژی ای که تا مدتی پیش برای برخورداری از آن، شدیداً نیازمند خارج بودیم. یا مثلا رادیو میکس (RadiomiX_ فناوری که یک تصویر را تحلیل کرده و بر اساس آن، پیش بینی ها را انجام می دهد) که در جهان صرفا ۳ – ۴ کشور از چنین فناوری برخوردار هستند.
اکنون در ایران، دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه تهران و سایر دانشگاه های فعال در این حوزه، مقالات همسطح این ۳-۴ کشور را ارائه می دهند. این بدان معناست که ایران در تکنولوژیهایی که پیشینه و سابقه چندانی در آن نداشته، همسطح با برترینهای جهان و گاهی جلوتر از آنها گام بر می دارند.
این یک حقیقت است که ما در جایی که نیاز داشته باشیم، هم سطح جهان حرکت کرده و در علم روز موفق بوده ایم. در علوم شناختی، نانوتکنولوژی، بیوتکنولوژی و اینگونه علوم جدید که پیشینه سنگین تجهیزاتی و پیشینه سنگین بنیه گذشته را نمی خواست، از جایگاه ویژه ای برخوردار شده ایم و یکی از این جایگاه های خاص همین دانش هسته ای ست.
امروز چه بخواهند ما را تحریم کنند و چه نخواهند، ما در حوزه هسته ای به موفقیت رسیده ایم و اینجا دیگر وظیفه دولت است که به میدان بیاید. اکنون به واسطه شرایط موجود ناشی از برجام و محدود شدن دامنه طرح توسعه، شاید برای بسیاری از نیروی انسانی، بازار کار و شغل متناسب نداشته باشیم. اما به هر شکل باید برای حفظ این ظرفیت ارزشمند تلاش و فضایی را برایشان مهیا کنیم که بتوانند همچنان قدرتمندانه، در عرصه حضور داشته باشند.
*آقای دکتر دانش آموختگان و اساتید این حوزه تا چه میزان توانسته اند در تولید فناوریهای پزشکی موفق عمل کنند؟ و هم اکنون در میان کشورهای جهان، جایگاه ایران در زمینه پزشکی هسته ای کجاست؟
باید توجه داشت که کاربرد دانش هسته ای در حوزه پزشکی شامل ۳ بخش است؛ نخست، بخش «تشخیص» است. از جمله تجهیزات در این بخش باید به تصویربرداری پوزیترون امیشن توموگرافی یا همان PET- تصویربرداری با استفاده از تابش پوزیترون اشاره کنم که می تواند بصورت بسیار دقیق و به عبارتی؛ اتم به اتم از داخل بدن، اطلاع رسانی کند. بطور مثال با استفاده از این ابزار و تزریق یک رادیو ایزوتوپ به بدن، می توان محل قطعی یک عفونت یا میزان دقیق گسترش یک سرطان و ... را شناسایی کرد.
هم اکنون نمونه انیمال این دستگاه (PET-تصویربرداری مولکولی) در کشور ساخته شده و امیدواریم به زودی بتوان خود دستگاه پت را تجاری سازی و روانه بازار کرد. از طرفی انشاءالله اگر بتوانیم سیکلوترون را نیز بسازیم که البته تا حد زیادی هم پیش رفته ایم، به جرات می توان ادعا کرد که در حوزه تصویربرداری، کاملا خودکفا خواهیم شد.
بخش دوم کاربرد دانش هسته ای در حوزه پزشکی، بخش «درمان» است. مثل؛ رادیوتراپی، درمان با رادیوایزوتوپ (ایزوتوپهای ناپایدار و پرتوزای یک عنصر) و یا حتی ید درمانی (روشی برای درمان پرکاری تیروئید). در این بخش، نیاز اساسی ما، شتاب دهنده های خطی است که در حال کار روی این موضوع هستیم و دوستان ما در اصفهان موفق به ساخت دستگاهی در این زمینه شده و در تلاش برای تجاری سازی آن هستند. ضمن اینکه در سایر مراکز نیز همکاران در تلاش برای ساخت هستند.
بخش سوم کاربردهای دانش هسته ای در حوزه پزشکی، بخش «تحقیق و توسعه» است. خوشبختانه در حال حاضر، دوستان ما در همین دانشکده، با کمک سازمان انرژی اتمی در تلاش هستند تا هر روز، به یک رادیوایزوتوپ جدید دست پیدا کنند؛ رادیو ایزوتوپ هایی که بتوان با بهره گیری از آنها، کارهای تشخیصی و درمانی را پیش برد.
*کاربرد این رادیوایزوتوپ ها چیست؟
به طور مثال؛ می توان با هدایت «ایزوتوپ ایتریوم ۹۰» به کبد، بیماریهای مزمن این اندام را معالجه کرد و یا با استفاده از رادیوایزوتوپی دیگر، مشکلات مغزی را برطرف ساخت که همانطور که عنوان کردم، توسعه رادیو ایزوتوپ ها هم اکنون در بخش رادیوایزوتوپ سازمان انرژی اتمی و همچنین دانشگاه های مختلف کشور، با سرعت در حال انجام است.
*در مقایسه با سایر دانشگاههای کشور که نیروی انسانی هسته ای تربیت می کنند، جایگاه دانشکده مهندسی هسته ای دانشگاه شهید بهشتی کجا است؟
امروز تنها دانشکده مهندسی هسته ای ایران، همین دانشکده مهندسی هسته ای در دانشگاه شهید بهشتی است. هیچ دانشگاهی در کشور، دانشکده مهندسی هسته ای ندارد. دانشکده انرژی و یا دانشکده فیزیک هسته ای در سایر دانشگاه ها وجود دارد، اما دانشکده مهندسی هسته ای، مشخصا فقط همین دانشکده ما است.
*چه تعداد از مراکز پزشکی در کشور مجهز به تجهیزات پزشکی هستهای است؟
وضعیت پزشکی هسته ای چه در بخش خصوصی و چه بخش های دولتی ما بد نیست و تقریبا در اکثر استان ها و شهرستان ها از ابزار و تجهیزات کارآمدی مثل (دوربین های گاما-Gamma camera_دوربینی که تشعشعات ساطع شده از رادیوایزوتوپهای تزریقی را آشکار می کند) استفاده می شود. هرچند هنوز در زمینه PET (تصویربرداری مولکولی) محدودیت وجود دارد.
البته باید این نکته را هم مد نظر داشت که نیازی به وجود این تجهیزات در همه استان ها نیست. چراکه اگر مجموعه جمعیتی ۲ استان، یک میلیون نفر باشد، منطقی نیست که در هر یک از این استان ها، یک دستگاه PET را مستقر کنیم و عاقلانه این است که یک استان به استان همجوار خود، سرویس دهد. در مجموع اما سرعت توسعه این ابزار و تجهیزات؛ چه به لحاظ خرید خارجی و چه به لحاظ ساخت داخلی، بسیار مطلوب است.
*تقسیم بندی فعالیت در دانشکده مهندسی هسته ای دانشگاه شهید بهشتی به چه صورت است و چه گرایش های دارد؟
دانشکده ۴ گرایش دارد؛ گرایش «مهندسی رآکتور»، گرایش «مهندسی پرتوپزشکی»، گرایش «مهندسی چرخه سوخت هسته ای» و گرایش «مهندسی کاربرد پرتوها در صنعت». این گرایش های اصلی مهندسی هسته ای است که تقریبا در همه جای دنیا نیز تمرکز دانشگاه ها بر آنهاست. البته گرایش کاربرد پرتوها در صنعت، ابتکار شهید دکتر شهریاری بود که خودش سرفصل ها و مباحث دروس را تهیه کرد و پس از تصویب، به عنوان گرایشی نو، در ایران ایجاد شد؛ گرایشی که در واقع، تخصص خود شهید شهریاری در حوزه دانش هسته ای بود.
*چه تعداد دانشجو دارید و نسبت دانشجویان خانم به آقا در رشته گرایش های هسته ای چقدر است؟
میزان و تناسب دانشجویان با توجه به گرایشهای مختلف، متفاوت است. مثلا؛ در گرایش راکتور، تعداد دانشجویان آقا به مراتب بیشتر از خانم هاست. در پرتو پزشکی و کاربرد پرتوها، به دلیل بازار کار بهتر، نسبت خانم به آقا تقریباً برابر و در مقاطعی هم ۶۰ به ۴۰، کفه به سمت خانم ها سنگینی می کند و در گرایش چرخه سوخت نیز ۳۰–۳۵ درصد دانشجویان خانم و مابقی آقا هستند.
*میزان تقاضای دانشجویان در مقایسه با سایر رشته ها مثل علوم پزشکی و مهندسی چقدر است؟ و اینکه تقاضا برای این رشته نسبت به سالهای اخیر کمتر شده یا رو به افزایش بوده؟
امسال تعداد متقاضیان رشته های علوم ریاضی-فیزیک کاهش پیدا کرد که به نظرم این روند اصلا خوب نیست و به نوعی نگران کننده است. ما در مقطعی، به قدری بی رویه رشته ها و دانشگاه ها را توسعه دادیم که تصور می کردیم با این کار به یک پیروزی و موفقیت عظیم علمی دست می یابیم! در ادامه اما دیدیم که به یکباره از لحاظ کیفیت، زمین گیر شدیم.
گذشته از این، درخصوص میزان علاقمندی به تحصیل در دانشکده مهندسی هسته ای، فاکتور دیگری نیز تاثیر گذار است؛ اینکه افراد گاهی اوقات، احساساتی تصمیم می گیرند. بطور مثال بعد از شهادت دکتر شهریاری، دکتر احمدی روشن، داریوش رضایی نژاد، ما با یک موج بلند متقاضی برای تحصیل در رشته های هسته ای رو به رو شدیم. در ادامه و با گذشت یکی ۲ سال، میزان تقاضا افت می کند و می بینیم که علاقمندی و تقاضا برای تحصیل در این رشته ها، به شرایط احساسی جامعه نیز بستگی دارد.
درباره میزان پذیرش دانشکده نیز باید بگویم این مقدار متفاوت بوده؛ برخی سالها تعداد پذیرش بالا بود و در حال حاضر تا حدی کاهش یافته است.
*دلیل کاهش پذیرش چه بوده است؟ آیا تقاضا کم شده یا دلیل دیگری داشته است؟
خیر. تقاضا کم نشده است، بلکه موضوع اصلی اشتغال و نیاز بازار کار است. ببینید کسی که مثلا در رشته مهندسی مکانیک فارغ التحصیل می شود، می تواند در صنایع خودرو سازی، در حوزه هوافضا و در بخش های دیگر صنعتی مشغول به کار شود، اما فردی که در رشته مهندسی هسته ای تحصیل کرده باشد، غیر از پرتو پزشکی که تا حدی بازار کارش وضعیت بهتری دارد، سایرین باید در جاهای خاص مشغول به کار شوند و ما به همین دلیل، برای پذیرش دانشجو، زمینه اشتغال را مد نظر قرار می دهیم. از طرفی، ما در مقطعی نسبتا کوتاه، نیروی انسانی متخصص زیادی تربیت کردیم و اکنون لازم است آن شیب تند را کند کنیم.
ضمن اینکه بعضی از رشته ها مثل چرخه سوخت، تا حدی به دلیل نبود آشنایی برخی افراد، متقاضی کمتری دارد و ما چون معتقد هستیم باید به استانداری که تعریف کرده ایم پایبند بوده و آنها را رعایت کنیم، مشتاق نیستیم که کلاس ها را به هر شکل ممکن پر کنیم، بلکه اصرار داریم، بهترین ها را برای تحصیل در این حوزه، انتخاب کنیم، لذا طبیعتا این نگرش بر میزان پذیرش ما تاثیر گذار بوده است.
تقریبا ۹۰ درصد افرادی که امروز در صنعت هسته ای کشور مشغول به کار هستند، فارغ التحصیلان ۴ دانشگاه داخل کشور و البته پژوهشگاه سازمان انرژیِ اتمی هستند.
*دانشکده مهندسی هسته ای شهید بهشتی چه تفاهمنامه ها یا پروتکل های همکاری در حوزه آموزشی و ...با نهادهای مرتبط و یا سازمان انرژی اتمی دارد؟
میزان همکاری های ما با سازمان ها و دستگاه های مرتبط بسیار گسترده است. بعنوان نمونه؛ در پدافند غیرعامل می توان به موارد متعدد همکاری بچه های دانشکده اشاره کرد که هم اکنون نیز بر اساس یکی از همین تفاهمنامه ها، در حال ساخت آشکارسازهای مختلف مورد نیاز پدافند هستند.
در صنعت هم دوستان ما بسیار فعال هستند و اجرای پروژه های متعددی را در حوزه های نفت و غیره بر عهده دارند. ضمن اینکه ارتباطات بسیار نزدیک میان دانشکده و سازمان انرژی اتمی برقرار است. در اینجا لازم است که اشاره کنم، بر پایه مذاکرات صورت گرفته با سازمان انرژی اتمی، مقرر شده است تا این امکان به ما داده شود تا بتوانیم در ساخت، نظارت و اداره راکتورهای ۲ و ۳ در بوشهر ایفای نقش کنیم.
*این نقش دقیقا چه خواهد بود؟ آیا همان تربیت و تامین نیروی انسانی است؟
بله، مشخصا آموزش و تامین نیروی انسانی از جمله تعهدات ما خواهد بود. ضمن اینکه در زمینه طراحی و سایر فعالیت های مرتبط نیز همکاری خواهیم داشت که البته هنوز برای دستیابی به جزییات، مذاکرات ادامه دارد. با این وجود اما کلیات مباحث مورد مذاکره، مورد موافقت دکتر صالحی؛ رییس سازمان انرژی اتمی قرار گرفته تا ما در نظارت بر ساخت دومین و سومین راکتور بوشهر و نیز آموزش نیروی انسانی مورد نیاز، نقش آفرین باشیم.
*چه چشم اندازی را برای آینده فناوری هسته ای کشور متصور هستید؟
بنده معتقد هستم اکنون فناوری هسته ای ما در جایگاه اصلی خود قرار گرفته است و از این پس باید برای توسعه و گسترش آن تلاش شود. در این مسیر اختیار در دست خود ما است و کسی نیست که بتواند جلوی ما را بگیرد. مگر اینکه زمانی، سیاست کلی نظام بر این باشد که توقفی داشته باشیم.
بهتازگی نیز با اعلام دولت، گام سوم در کاهش تعهدات برجامی برداشته شد که این اقدام، دست ما را برای تحقیق و توسعه بازتر کرد و یکی از نگرانیها را در این زمینه، برطرف ساخت. در مجموع به نظر من یک مقاومت کوتاه مدت دیگر، قدرت و آرامشی همیشگی را برای کشور به ارمغان خواهد آورد. معتقدم که مقاومت بیشتر، مطمئنا زمینه ساز ایجاد امنیت کامل سیاسی ما در جامعه جهانی خواهد بود و امیدواریم مسئولین نیز مردم را باور داشته باشند با قدرت دیپلماسی و توان چانه زنی، رو به جلو حرکت می کنیم و ان شاء الله مشکلات مردم نیز حل می شود.
و سخن یا حرف ناگفته شما با مردم؟
بر خود لازم می دانم که به عنوان یک عنصر کوچک در عرصه آموزش هسته ای کشور سپاسگزار رهبر معظم انقلاب باشم که در این قضیه، واقعا پشتوانه و حامی ما بودند. ایشان بدون تردید پشتوانه علمی ما نیز بودند؛ اطلاعات علمی مقام معظم رهبری در این زمینه گاهی برای خود ما تعجب برانگیز و تذکرات دقیق و مستدل ایشان، همواره راهنمای ما در این راه بوده است.