محمدرضا علیمردانی، «بائو»ی پایتخت، از زندگی شخصی‎اش می‎گوید

اخبار معاصر: محمدرضا علیمردانی، «بائو»ی پایتخت که صدابازیگری می‌کند و در بیش از 700 پروژه حرفه‌ای حضور فعال داشته است. با این حال کم‌تر قدر دیده و اکثر تنها به خاطر صدای خاصش در انیمیشن‌های «حیاط وحش» و «دیرین دیرین» شناخته می‌شود. 10 سالی است که علیمردانی تجربه سال‌ها صدابازیگری‌اش را در اختیار دانشجویانش قرار می‌دهد و حالا پس از ادای دینش به عرصه صدا، چند صباحی است که مقابل دوربین پررنگ‌تر ظاهر می‌شود.

علیمردانی که مدرک کارشناسی بازیگری تئاتر دارد، ماه رمضان امسال با بازی در نقش «بائو»ی پایتخت 4 حسابی همه را غافلگیر کرد و تا چند قسمت همه تصور می‌کردند، بازیگر این نقش یکی از بومی‌های شیرگاه است. او به غیر از این فیلم «فردا» به کارگردانی مهدی پاکدل و ایمان افشاریان را روی پرده داشت.

طولانی‌ترین روز زندگیتان کی بود؟ چرا به نظرتان این قدر طولانی آمد؟

یک روز گرم خردادی در 18 سالگی‌ام. روزی که گواهینامه رانندگی گرفتم. از صبح زود تا نزدیکای غروب طول کشید و من جزء آخرین نفرات صف بودم

اگر آخرین بازمانده زمین باشید، چه کار می‌کنید؟

دق می‌کنم.

می‌خواهید به سیاره دیگری سفر کنید، فقط می توانید یک چیز با خودتان ببرید. چه چیزی را همراه‌تان بر می‌دارید؟ چرا؟

دوربین، چرا؟! برای اینکه شام سرد نشه. خب برای اینکه از اونجا گزارشی مستند بیارم دیگه!

اگر فردا صبح از خواب بیدار شوید و بفهمید صندوق دریافت مسیج‌هایتان در فیس بوک یا وایبر و... به صورت عمومی در آمده، چه کار می‌کنید؟ چیزی هست که بابت آن خیلی نگران شوید؟

فکر کنم بخندم. اگه نخندم سکته می‌کنم، چون دوست ندارم صحبت‌ها و تبادلات خصوصیم با خانوادم دست همه باشه.

یک دزد به ماشینتان دستبرد زده، ترجیح می‌دهید تلفن همراه‌تان را برده باشد یا 10 میلیون تومان پول نقدی که توی داشبورد بود؟ چرا؟

تلفن همراهم. چون یکی دیگه می‌خرم.

تا به حال شده به اس‌ام اس‌ها یا ای میل‌های کسی دسترسی داشته باشید؟ آنها را خوانده‌اید؟ بعدش نظر متفاوتی راجع به آن فرد پیدا کرده‌اید؟

بله شده. دو نفر اشتباهی و بدون اینکه خودشون متوجه شده باشن یه گروه سه نفره ساختن و حرفای خصوصیشونو تایپ می‌کردن، ولی تا متوجه شدم، پاکش کردم.

اگر به خاطر یک اظهارنظر شخصی در فضای مجازی مورد هجوم کاربران قرار بگیرید، چه کار می‌کنید؟

الحاقیه‌ای رو برای رفع سوءتفاهم ضمیمه می‌کنم؛ اگه جواب مثبت نداد، تشکر می‌کنم و می‌رم.

در برابر آنهایی که در مهمانی‌ها با هیجان می‌گویند: «یه روز دو تا چینی می‌خورن به هم می‌شکنن!» بعد هم بلند بلند می‌خندند، چه واکنشی نشان می‌دهید؟

لبخند می‌زنم.

یک جمله، شعر، ذکری هست که موقع نگرانی‌ها آرامتان کند؟ چه جمله‌ای است؟

خدایا تسلیمم.

اگر بخواهید با یک سلبریتی شام بخورید، چه کسی را انتخاب می‌کنید؟ چرا؟

شهاب حسینی، چون رفیقمه دلم براش تنگ شده.

اگر بخواهید فیلم زندگی یک نفر را بسازید، فیلم چه کسی را می سازید؟

خودم، تازه این یازدهمین سوال بود و شماره سوال با روز تولدم یکی شد؛ دو تا یک در «کنار» هم معنی بزرگی داره.

باید به شما و یک نفر دیگر برای مدت طولانی دستبند بزنند. دوست دارید آن یک نفر، چه کسی باشد؟

همزادم.

به درد نخورترین اختراع بشر چه چیزی بوده است؟ چرا؟

ناامیدی. (از نظر مادی نمی‌دونم)

دوست دارید به چه چالش دعوت بشوید؟ چرا؟

بارها به چالش آب یخ دعوت شدم و نپذیرفتم. چرا؟ چون خواست، دوست نداشتم.

همین الان چه کسی، چه کار کند، خیلی ذوق خواهید کرد؟

یک کارگردان بزرگ منو برای بازی نقش اصلی بهترین فیلمش دعوت کنه.

در زندگی، شادی بعد گلتان چه شکلی است؟ شبیه شادی بعد از گل کدام فوتبالیست است؟

سجده سپاس. فوتبالیستا رو زیاد نمی‌شناسم.

آخرین باری که بهت زده شدید، کی بوده؟ چه اتفاقی افتاده؟

سال پیش بود. یه نفر برادرشو جای من برد پیش یه بنده خدایی بهش گفت: این محمدرضا علیمردانیه! و اون بنده خداباهاش یه قرارداد نوشت!:))

اگر مجبور باشید بین یک اورانگوتان، ایگوانا، اسب آبی و زرافه یکی را به عنوان حیوان خانگی یک هفته نگهدارید، کدام را انتخاب می‌کنید؟

هر کدوم که مجروح بود، ولی اگه گزینه هاتون سالم باشن، ایگوانای بی آزار که ابعاد مناسب تری هم داره. تازه از بس کم تحرکه، بهترین سوژه برای اینه که دوربینو بردارم و با نریشنای مخصوص خودم (به سبک انیمیشن های حیات وحش و دیرین دیرین) یه مستند خنده دار باهاش بسازم.

تجربه اولین عشق تان چطور بود؟

عالی بود و الان 16 ساله که همسرمه.

دوست دارید جای کدام کاراکتر داستان/ فیلم های عاشقانه باشید؟ یا دوست دارید کدام فیلم را دو نفره ببینید؟

همیشگی و مهم اینه که موقع دیدن یه فیلم خوب، سکوت برقرار باشه، حالا چه دونفره باشیم چه 200 نفره. ژانر فیلمش هم مهم نیست، مهم اینه که فیلم شایسته‌ای باشه.

آیا خوابی می‌بینید که چندین بار تکرار شده باشد؟ چه خوابی؟

نه، شیرین‌ترین خوابم پرواز کردن بدون بال بوده است.

تا به حال اسمتان را در گوگل سرچ کرده‌اید؟ هرچند وقت یکبار این کار را می‌کنید؟

تا حالا دو بار خودم را سرچ کردم، دفعه اول برای کنجکاویم بود و دفعه دوم به تقاضای یکی از دوستانم که شارژ گوشی خودش تموم شده بود.

می‌توانید جایی/ کسی/ چیزی را نام ببرید که زندگی‌تان را به دو قسمت قبل و بعد تقسیم کرده باشد؟ قبلش چی فکر می‌کردید؟ بعدش چی؟

مجید آقاکرمی. هنرمند خلاق، توانا و متعهد در عرصه بازیگری و صدا؛ بازیگری که رفیق قدیمی عزیزمه و قدمت رفاقتمون تا الان 24 سال شده. این مرد نازنین وقتی نوجوان بودیم و در هنرستان در رشته گرافیک تحصیل می‌کردیم با اصرار صبورانه‌اش منو به کانون فرهنگی حر و کلاس تئاتر معرفی کرد تا من با دنیای دلخواهم مواجه بشم. هنوزم با هم صمیمی هستیم، بهش افتخار می‌کنم و مدیونشم. همیشه از خدا شادی، تندرستی، پیروزی و عاقبت به خیریشو می‌خوام.

اکر الان بفهمید سرطان دارید، چه حسی پیدا می‌کنید؟ اولین کاری که انجام می‌دهید چیست؟ چرا؟

تحویل نمی‌گیرم و ادامه می‌دم.

وقتی به مرگ و مردن فکر می‌کنید، از دست دادن چه چیزی/ کسی از همه بیشتر ناراحتتان می‌کند؟ چرا؟

مسلما از دست دادن عزیزان مثل خانواده و دوستان برام غمبار و سخت خواهد بود، اما یاد گرفتم که دل کندن در پس دلدادگیه و یقینا از ملزومات تعالی و تکامل یافتنه؛ پس در نتیجه باید ادراک بشه که نهایتا «هیچ» چیز و هیچ کس، چون رفتن حقه و اتصال به حقه.

همیشه می‌کوشم دلبسته باشم و دوست بدارم؛ نه اینکه وابسته باشم و عاشق. دلبستگی رهاییه، اما وابستگی اسارت.

اگر فردا دنیا تمام شود، چه کار انجام نداده‌ای دارید؟

خیلی کار.

به نظر شما آخرش چی می‌شه؟!

به نظر من آخرش تازه اولشه.

انتهای پیام/

منبع: هفته نامه همشهری