اخبار معاصر - به طور معمول هر اثر انسان ساخت که دارای پیشنهای نزدیک به یک سده باشد یک اثر تاریخی قلمداد می شود. وجود درختان کهن در باغ های محدوده شهری به خوبی بازگوکننده تاریخی بودن آن اثر است. دهههاست باغهای تاریخی کلانشهرهای کشور زیر آواری از بتن، میلگرد، آسفالت، مبلمان شهری، جدولکشی، خیابان کشی و پیاده رو از بین می روند.
برخورداری یک باغ تاریخی از یک یا چند بَنای معماری به شگفتیهای آن اثر میافزاید. در گروه بندی باغ های تاریخی، باغ هایی که جنبه معیشتی و درآمدزایی داشته اند در گروه باغ های تاریخی-معیشتی قرار می گیرند. به طور تقریبی تمام شهرهای کهن ایران از چنین باغ هایی برخوردار هستند. کرج، تهران، اصفهان، شیراز، قزوین، تبریز، کاشان و یکایک شهرهای تاریخی ایران دارای باغهای تاریخی-معیشتی هستند.
داریوش مختاری، کارشناس و پژوهشگر حوزه باغهای شهری در گفتگو با پایگاه خبری معاصر گفت: باغ های تاریخی-معیشتی تهران از 15 هزار هکتار در سال 1310 خورشیدی به کمتر از 2000 قطعه 500 متری رسیده اند. به طور خوشبینانه مساحت باغ های باقی مانده تهران نزدیک به 100 هکتار برآورد می شود. باغ های تاریخی-معیشتی اصفهان از حدود 14 هزار هکتار در سال 1345 به کمتر از 1000 هکتار رسیده است. مساحت باغ های تاریخی-معیشتی شیراز از بیش از 3500 هکتار در دهه 30 خورشیدی به کمتر از 1000 هکتار رسیده است که کمتر از 500 هکتار آن، سبز و شاداب است.
در میان شهرهای کشور، همچنان باغ های قصرالدشت شیراز که اکنون در میانه امتداد طولی شهر قرار گرفته است در خطر نابودی بیشتری دارند. با افزایش ارزش ریالی زمین های شهری خطر نابودی این عرصه ها روز به روز افزون شده است.
مختاری در ادامه گفت: در این میان یک ماده قانونی درخشان اندکی از این دغدغه بزرگ می کاهد؛ ماده (9) یک قانون مهم که در اجرا مسکوت مانده است. قانون اصلاح قانون حفظ کاربري اراضی زارعی و باغ ها در جلسـه علنـی 01/08/1385 مجلس شوراي اسلامی تصویب و در تاریخ 1385/8/10 به تأیید شـوري نگهبـان رسـیده است. ماده (9) الحاقی این قانون به این شرح است:
"به منظور حمایت از تداوم کاربري اراضی زارعی و باغ های واقع در داخل محدوده قانونی شهرها و شهرک ها که در طرح هاي جامع و تفصیلی داراي کاربري کشاورزي می باشند، دولت و شهرداري ها موظفند تسهیلات و خدمات شهري را مطابق تعرفه فضاي سبز شهرداری ها در اختیار مالکان آنها قرار دهند."
مختاری با گلایه از اجرایی نشدن این ماده قانونی کلیدی گفت: آیین نامه اجرایی قانون اصلاح قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغی (1385) در تاریخ 02/03/1386 به تصویب هیات وزیران رسیده است. نکته نگران کننده در این آیین نامه، مسکوت ماندن و بلاتکلیفی ماده (9) قانون حفظ کاربری می باشد. به طوری که برای اجرایی کردن بقیه ماده های قانونی، سازوکار اجرایی باز گفته شده است ولی برای اجرایی کردن ماده (9) دستورالعملی صادر نشده است.
یک ساز و کار برای اجرای این ماده قانونی، پرداخت مستقیم مبلغ سالیانه برای نگهداری هر متر مربع باغ تاریخی-معیشتی می باشد.
تصویب و گنجاندن این مبلغ در بودجه سالیانه شهرداری توسط شورای اسلامی شهر بسیار آسان و ممکن است. آشکار است پرداخت این مبلغ در حفظ و نگهداری باغ های تاریخی کمک زیادی می کند.
سه راه خلدبرین. شیراز
سه راه قم آباد. شیراز
پشت مله_ منصورآباد. شیراز
پشت مله_ منصورآباد. شیراز
ستارخان. شیراز
محمودیه. شیراز
نیایش. شیراز
همت شمالی. شیراز
باغ کمال. شیراز
انتهای پیام