به نقل از ایسنا، حضور ایران در بینال ونیز در سال ۲۰۱۹ نسبت به دورههای گذشته با رویکرد متفاوتی همراه بود. آثاری که از سوی سه هنرمند به نمایش گذاشته شده بودند، تلاش کردند تا تصویری از گذشته، حال و آینده ایران را به نمایش بگذارند. حضوری که توانست توجه هیات داوری این رویداد بینالمللی و برخی از رسانههای خارجی را به خود جلب کند.
موفقیت ایران در پنجاهوهشتمین دوره از بینال هنر ونیز تا حدی بود که ماهنامه هنری «آرت نیوزپیپر» با انتشار گزارشی، پاویون ایران را در میان جذابترینهای این نمایشگاه بزرگ هنری قرار داد و رسانههای دیگری نیز به معرفی پاویون کشورمان در دوسالانه ونیز پرداختند. برخی غرفه ایران را به عنوان برترین پاویون حاضر در آن دوره از دوسالانه ونیز معرفی کردند.نشریه آرت نیوز پیپر فرانسوی نیز پاویون ایران را یکی از پاویونهای منتخب ملی عنوان کرد.
حال باتوجه به حضور موفق ایران در دوره پیشین، جای سوال است که چرا ایران در پنجاهونهمین دوره از بینال هنری ونیز حضور ندارد؟ چه شد که پس از کسب آن حجم از موفقیت و دریافت نقدهای مثبت از سوی رسانههای مختلف جهان، تصمیم به خداحافظی در اوج گرفتیم؟ به جای اینکه تلاش کنیم ارائه قویتری داشته باشیم!
نکته این است که تغییرات و جابهجاییهایی که در سمتهای دولتی بهواسطه تغییر دولت ایجاد میشود، نباید در حضور ایران در عرصههای بینالمللی اثرگذار باشد و لازمه این امر، جاری بودن یک روند سیستماتیک قوی است که با تغییر آدمها، تغییر نکند و به قوت خود باقی بماند.
غیبت ایران در پنجاهونهمین دوره از بینال هنری ونیز، در چنان سکوت خبری قرار دارد که از سوی هیچ مدیر و مسئولی نشانی از علت غیبت در بینال هنری ونیز و یا اطلاعرسانی درباره آن نبود و نیست.
حتی اردشیر میرمنگره (معاون اداره تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) ضمن اظهار بیاطلاعی درباره این امر خواستار پیگیری موضوع از سمت معاونت امور هنری شد.
انتهای پیام