رفتار تحقیرآمیز با سربازان کی متوقف می‌شود؟

به گزارش پایگاه خبری معاصر، مردان جوان که سرمایه‌های کشور هستند دو سال از بهترین سال‌های عمرشان را به سربازی فراخونده می‌شوند و در آنجا معمولا بدون توجه به حساسیت‌های سنی، جایگاه، شأن و منزلت انسانی‌شان به هر کاری گماشته می‌شوند و اغلب مورد تحقیرآمیزترین رفتارها و الفاظ‌ها نیز قرار می‌گیرند و مانند سربار با آنان برخورد می‌شود.

رفتارهای تحقیرآمیز  فقط پشت درهای بسته پادگان‌ها اتفاق نمی‌افتند، برخی حتی در ملأعام این خشونت را به سربازان روا می‌دارند، لابد فکر می‌کنند چون «سرباز» هستند پس استحقاق هر رفتار غیرانسانی را نیز دارند. درست مثل رفتار غیرانسانی یک مقام قضایی در بابل با سربازی که برحسب وظیفه و به دلیل نشناختن اصرار به بازرسی بدنی وی داشته است.

روزنامه همدلی گزارش کرد: اواخر هفته گذشته یکی از بازپرس‌های دادگستری بابل هنگام مراجعه به محل کارش از درب ورودی ارباب رجوع با درخواست سرباز وظیفه‌شناس برای بازرسی بدنی مواجه می‌شود و اجازه این کار را به سرباز نمی‌دهد. درب ورود قضات، کارشناسان و وکلای دادگستری بابل جدا از محل ورود ارباب رجوع است و به همین دلیل هم سرباز بابلی این بازپرس را نشناخته و بر بازرسی بدنی‌اش اصرار می‌ورزد.

بازپرس وقتی با سماجت سرباز مواجه می‌شود، به صورتش سیلی می‌زند.  اقدامی که اعتراضات زیادی هم از سوی سرباز و خانواده‌اش و هم از سوی کاربران فضای مجازی به دنبال داشت و حتی پای مقام‌های بالاتر را به ماجرا باز کرد و آنان نیز به این ماجرا واکنش نشان دادند.

بعد از انتشار خبر بدرفتاری با سرباز بابلی امیر دریادار دوم غلامرضا رحیمی‌پور رئیس اداره سرمایه انسانی سرباز ستاد کل نیروهای مسلح در گفت وگو با فارس گفت: اجازه بدرفتاری با سربازان را‌ نمی‌دهیم و موضوع سرباز بابلی نیز در دست بررسی است.

وی گفت: سرمایه انسانی سرباز ستاد کل نیروهای مسلح در خصوص نحوه به‌کارگیری و چگونگی رفتار با سربازان بسیار حساس بوده و با هرگونه بدرفتاری احتمالی با سربازان، برخورد می‌کند و اداره‌های بازرسی و حفاظت در پادگان‌ها و مراکز آموزشی و دستگاه‌های مرتبط آماده انعکاس گزارش‌های سربازان در موارد مختلف بوده و اگر محرز شود فردی با سربازی برخورد ناشایست و خلاف مقررات داشته باشد حتماً برخورد می‌کنیم. بالاخره بعد از حرف و حدیث‌های زیاد و کش‌وقوس‌های چند روزه سرانجام نشستی با حضور رئیس کل دادگستری مازندران و دادستان بابل در محل دادگستری استان در ساری برگزار شد و بازپرس بابلی از سرباز و پدرش در این جلسه عذرخواهی کرد. ماجرای سرباز بابلی با عذرخواهی بازپرس و دوری خانواده وی از حاشیه ختم به خیر شد.

اما همیشه این گونه نیست، چه سربازان که با خشونت فیزیکی و کلامی مافوق‌شان یا سازمان‌ها، نهادها و دستگاه‌های دولتی  که در آن مشغول به خدمت هستند، مواجه شده اما به غیر از سکوت چاره دیگری نداشته‌اند. در ماجرای سرباز بابلی بخت با وی یار بود که پدرش جزو جامعه پزشکی و داروساز بود، شاید اگر او و پدرش به حقوق انسانی خود آشنا نبودند، این سرباز مانند بسیاری از سربازان دیگر این توهین و تحقیرها را رویه‌ای جاری می‌دانست که باید بپذیرد و بدون کوچک‌ترین اعتراضی  هم گردن نهد.

قصه تلخ ماجرا آنجاست که بدرفتاری با سرباز بابلی یک استثنا نیست، بلکه در اغلب سربازخانه‌های کشور به یک قاعده تبدیل شده است‌. اگر پای درد دل سربازان دیروز و کهنه سربازان  بنشینید، توهین، تحقیر، خشونت‌های فیزیکی، نگاه از بالا به پایین، تجربه رفتارهای غیرانسانی،بیگاری و .... خاطرات مشترک اغلب آنان است.

شاید همین بدرفتارهای باعث شده است که خودکشی و دیگرکشی به جامعه سربازان نیز رسوخ کند. هر ازچندی خبرهایی از خودکشی سربازی یا تیراندازی آنان به هم قطاران و فرماندهان خود در رسانه‌ها منتشر می‌شود. سربازانی که از رفتن‌شان غمی ماندگار برای خانواده می‌ماند و تصویری هولناک برای هم‌خدمتی‌ها. درست مثل «محمدحسین» سرباز خوزستانی که با خانواده‌اش در کرج زندگی می‌کرد. او بعد از تعطیلات سه‌روزه عاشورای ۹۶و در هشتمین ماه خدمتش نه‌تنها دوران سربازی که زندگی خود را با شلیکی به پایان رساند.

محمدحسین‌ها در جامعه سربازان کم نیستند، در همان سال ۹۶ سربازی در کانون اصلاح و تربیت یاسوج در اقدامی جنون‌آمیز با اسلحه گرم در آسایشگاه سه سرباز هم خدمتی خود را به گلوله بست و به زندگی خود پایان داد.در همان سال یک سرباز وظیفه دیگر در پادگان آمادگاه آبیک قزوین هم خدمتی‌های خود را به رگبار بست و سه تن از سربازان جان خود را از دست دادند، همچنین شش نفر مجروح شدند.

برخی از کارشناسان می‌گویند به‌خاطر شرایط سخت سربازی در ایران، بسیاری از سربازان اگر هم اقدام به خودکشی یا شلیک به سمت هم خدمتی‌های خود نکنند، حداقل برای یک بار هم شده است در دوران خدمت سربازی اندیشه خودکشی در سر داشته و به آن فکر کرده‌اند.

البته آمار رسمی از خودکشی سربازان در دست نیست. اتفاق‌های تلخی که برای برخی از سربازان رخ می‌دهد لزوم بازبینی قانون سربازی را یادآور می‌شود.  بدیهی است یکی از اهداف باید افزایش سطح رفاه روانی جامعه سربازان  و اصلاح نگاه غلط کنونی به سربازان باشد؛ نگاهی که سربازان را عاری از هر حق و حقوقی می‌بیند. شاید ‌اگر خدمت سربازی در کشور ما نیز مانند‌‌‌‌‌ بسیاری از کشورهای د‌‌‌‌‌یگر به سربازی حرفه‌ای و د‌‌‌‌‌اوطلبانه تبد‌‌‌‌‌یل شود‌‌‌‌‌، نه شاهد مقوله سرباز فراری و  نه خودکشی و دیگرکشی سربازان باشیم و نه خشونت‌های فیزیکی و کلامی بخشی از خاطرات جمعی سربازان را تشکیل دهد.