کوتاهی میراث فرهنگی فارس در ثبت ملی باغ تاریخی جنت شیراز

باغ تاریخی جنت در صحرای کُشن واقع در سمت جنوب شهر شیراز و ضلع جنونبی بلوار امیرکبیر و دو خیابان که در گذشته به نام خیابان پشم شیشه و خیابان جنت شناخته می‌‏شدند قرار گرفته است که در ابتدا 57 هکتار بوده است و بنا به نوشته علیرضا آریان‏پور در کتاب پژوهشی در شناخت باغ‏‌های ایران و باغ‌‏های تاریخی شیراز، مساحت آن برابر 45 هکتار در سال 1363 ذکر شده است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اخبار معاصر، این باغ در دوره قاجاریه و به سال 1220 هجری خورشیدی توسط میرزا ابوالحسن خان مشیرالملک ساخته شده است و یک کوشک قاجاری در آن خودنمایی می‏کرده است. بعدها این باغ در محدوده اراضی عبدالحسین دهقان از ملاکان و بزرگ زمین داران شیراز قرار گرفته بود. پیشترها عمارتی زیبا از بناهای مشیرالملك در این باغ وجود داشته که از بین رفته است. 

در قسمت قدیمی باغ تعدادی درختان کاج کهن که عمر آن‏ها متجاوز از دو سده است وجود دارد. انواع گل‌‏های زیبا نیز در این باغ مشاهده می‏شود و گلخانه مفصلی هم داشته است. شيوه جدول‏‌بندی و خیابان‏‌کشی این باغ بسیار زیبا و دلپسند است که همچنان آثار آن در این باغ آشکار است. یک شیر سنگی نیز که در سال 1353 ساخته شده است در بخشی از این باغ دیده می‏شود. 

مساحت بزرگ این باغ تاریخی، آن را به شدت آسیب‌‏پذیر کرده است. مساحت آن هم اکنون 27 هکتار ذکر می‏شود که از حدود سال 1384 تاکنون بین شهرداری و بنیاد شهید به دو نیمه مساوی تقسیم شده است و یکپارچگی این اثر تاریخی را به شدت مورد مخاطره قرار داده است. در حدود دو دهه اخیر چندین ساختمان هتل و بیمارستان در آن ساخته شده است و مرتب مورد مخاطره بوده است.

 تقاضاهای ساخت اماکن مذهبی، درمانی و تولیدی به طور پی در پی به سمت این بنای تاریخی سرازیر می‏شود. ساختمان تشریفات و هتل و یک بیمارستان توسط بنیاد شهید در ضلع شرقی آن به طور تقریبی این اثر تاریخی را از ماهیت تاریخی آن خارج ساخته است. در دو سوی شمالی و شرقی آن سازه‌‏های بزرگ دو پل چند سطحی، منظر و وجاهت تاریخی این باغ را به شدت خدشه‌‏دار کرده است.

 ارزیابی مدیریت شهری شیراز نشان می‏دهد که این سازه‌‏ها کاملا غیرضروری هستند و ساخت آنها در میانه شهر، هیچ محلی از اعراب ندارد و نقش بی اثری در کنترل و کاهش ترافیک فزاینده شیراز دارند. برچیده شدن این دو سازه بزرگ کمک بزرگی به حفظ و پایداری این اثر تاریخی می‏کند. کوتاهی شدید میراث فرهنگی استان فارس در ثبت این اثر تاریخی، نیز بسیار پرسش برانگیز است.