بدون شک، هر سرزمینی آرزوی داشتن چنین هنرمندی را در سر میپروراند. او توانست در میهن خویش علاوه بر بهرهمندی خویش از هنر موسیقی اصیل ایرانی، نسل خویش و دیگر نسلهای آینده را سرخوش از باده ناب وهنر پرور هنر ماندگار موسیقی ایرانی گرداند.
از شاگردان و یادگاران بجا مانده از ایشان در هنر موسیقی، علاوه بر فرزند برومند ایشان، همایون شجریان میتوان به زنده یاد ایرج بسطامی، علی جهاندار،حسام الدین سراج،علیرضا قربانی و سینا سرلک اشاره نمود.
استاد شجریان علاوه بر موسیقی ایرانی با زبان و ادبیات فارسی نیز آشنایی کامل داشت. ایشان چنان اشعار شاعران را با دانش و مهارتی خاصی آمیخته با نغمات موسیقی میخواندند که شگفتی و حیرت اهل علم و ادب را علاوه بر اساتید موسیقی به اسارت خویش در میآوردند.
استاد هوشنگ ابتهاج از خاطرهای نقل قول میکنند که پس از اجرای کنسرت ابوعطا (عشق داند) علاوه بر حضار اگر حافظ زنده بود میایستاد و شجریان و لطفی را تشویق میکرد.
از دیگر هنرهای استاد میتوان به خوشنویسی، پرورش گل و ساختن و ابداع سازهای ایرانی اشاره نمود. ایشان در میان خوانندگان هم عصر خویش، علاوه بر قدرت و توانایی بالایی در عنوان، بیان و معانی بدیع شعری، تسلط بسیاری بر خلاقیت در بداههخوانی ومرکبخوانی نیز داشتند.
ایشان ردیفهای سازی و آوازی را نزد اساتید بسیاری فراگرفتند. از جمله این اساتید میتوان احمد عبادی، فرامرز پایور، نورعلیخان برومند، محمود کریمی، اسماعیل مهرتاش، غلامحسین بنان و عبداله دوامی را نام برد.
ایشان با اساتید محبوب و اهل دلی مانند: استاد جلیل شهناز، فرهنگ شریف، محمدرضا لطفی، پرویز مشکاتیان، حسین علیزاده، مسعود شناسا، کیهان کلهر، داریوش پیرنیکان، جلیل عندلیبی، منصور صارمی، داریوش طلایی، غلامحسین بیگجه خانی، مجید درخشانی و فریدون شهبازیان همکاری داشته و آثار به یاد ماندنی از خود برجای گذاشتهاند.
در پایان، به جرات باید گفت که ایشان با هنری که از خویش بجای گذاشتند، همچنان زندهاند و با آثار فروزانشان بر سرزمین خویش میتابند و با گرمای دلنشین آوازشان روح و جسم آدمی را جلا میدهند.
نامشان ماندگار و یادشان گرامی باد.
دبیر فرهنگ،ادب و هنر
مجتبی محمدی نیا
پايگاه خبری تحلیلی اخبار معاصر
انتهای پیام