استاد الهی قمشهیی
در یک بحثی پیرامون موسیقی میگوید: رسالت موسیقی رسالت پیامبرانه است. موسیقی را
به حلال و حرام تقسیم نکنیم، موسیقی را به خوب و بد تقسیم کنیم و هر آنچه بد است،
حرام است (به نقل از یک ویدیوی سخنرانی). بابک صفوت از دوستان ایرانی در مورد
موسیقی نوشت: در باره تاثیر نواهای خوش و موسیقی در دل آدمی، گرچه صاحبدلان، حکایت
دل خوش ادا کرده و سخنان نغز فراوانی در این باره بیان شده است، اما به قول ملای
رومی، «گر شود بیشه قلم دریا مدید» باز حق مطلب به خوبی ادا نگردیده و این از
آنروست که پیوندی ناگسستنی بین موسیقی و روح آدمی وجود دارد که اینک نمونههایی
چند از آن را بر میشماریم.
هجويری در «كشف
المحجوب» مینويسد: «هر كه گويد مرا به الحان و اصوات و مزامير خوش نيست يا دروغ
میگويد يا نفاق میكند يا حس ندارد و از گروه مردمان و ستور بيرون است.» ابوسعيد
آنچنان به وجد و سماع باور داشت كه به مريدان گفته بود، حتی اگر صدای مؤذن بشنوند
هم از رقص باز نايستند! خرقانی بر این باور بود که:« اگر سرودی بگویی و به آن حق
را خواهی بهتر است از آنكه قرآن بخوانی و به آن حق را نخواهی.» و سرانجام مولانا
چنان دلباخته موسیقی بود که گویند:«روزی یاران مولانا پیرامون کتاب «فتوحات مکیه»
محیالدینابنعربی گرمِ مباحثه بودند که زکی قوال (از مغنیان مجلس سماع مولانا)
ترانهگویان درآمد. مولانا در دم گفت: «حالیا فتوحات زکی به از فتوحات مکی است» و
به سماع برخاست.» به قول اميرخسرو بلخی دهلوی گفتهاند: روح پاك آدمی بهواسطه
موسيقی است که داخل بدن شده است. بنابر فرضیات جدید، آواها و نواها بتدریج در
هستی منتشر شده و اکنون در تمام فضا جریان دارد. پژوهشگران دانشگاه کمبریج نیز
دریافته اند که خورشید کهکشان پرسیوس آوازی خاص و ریتمیک میخواند. پژوهشگران
همچنین دریافته اند که در انسان، هر ژن (و پروتئین مربوط به آن) خود آهنگی پیچیده
میسازند و بدینسان، هر انسان تبدیل به كنسرت باشكوهی میشود، درحالی که خود در
كنسرت آفرینش یك آهنگ است. مولانا نیز موسیقی را تجلی اصوات الهی دانسته که در
عالم ناسوت مجال ظهور مییابد.
گروه فرهنگ، ادب و
هنر
پایگاه خبری تحلیلی
اخبار معاصر
انتهای پیام