سالانه حدود ۱۵۰ هزار گردشگر سلامت برای طی کردن مراحل درمانی به ایران می‌آیند. هر گردشگر سلامت که وارد کشور می‌شود، حداقل سه برابر یک توریست تفریحی ارزآوری دارد و دو برابر آنها شغل در کشور ایجاد می‌کند.
حسن راشکی، رییس بخش بیماران بین‌المللی بیمارستان مصطفی خمینی، در رابطه با وضعیت صنعت گردشگری سلامت ، در گفتوگو با معاصر، می‌گوید: «کشور ما در حدود ده سال است که با قدم‌های آهسته و توسط بخش خصوصی، وارد حوزه گردشگری سلامت شده است. که البته با جایگاه واقعی و مورد انتظار در این حوزه فاصله زیادی داریم. توریست درمانی صنعتی است با گردش مالی سالانه بیش از 150 میلیارد دلاری در جهان. کشورهای در حال توسعهای مانند هندوستان و ترکیه و به‌ویژه رژیم صهیونیستی از این گردش مالی، سهم سالانه بیش از 15 میلیارد دلاری دارند. در حالی‌که سهم ما از این مبلغ، در حدود یک میلیارد دلار است که آن‌هم مربوط می‌شود به قبل از پاندمی کرونا.»
او با تاکید بر فعالیت وسیع واسطه‌ها در حوزه صنعت توریسم درمانی، ادامه می‌دهد: «نمیشود و نباید جلوی این افراد را گرفت. این دلالان هستند که با شناسایی مسافران بیمار، آنها را به مراکز درمانی ما معرفی می‌کنند. در واقع اصل کار صنعت گردشگری سلامت در کشور ما بر دوش همین واسطه‌ها است. به همین دلیل نمی‌توانیم نگاه حذفی به آنان داشته باشیم، اما می‌توانیم وارد حوزه آموزش در زمینه گردشگری سلامت شده و به آنها اطلاعات اولیه در مورد بیماری‌ها و چگونگی معرفی درست به مراکز درمانی بدهیم، این روش حاشیه‌های خاص خودش را دارد، مانند کلاهبرداری، راهنمایی‌های غلط و در نتیجه درمانهای ناقص و نادرست، که منجر به شکایتهای فراوان شده است. به نظر من این افراد باید از طریق IPDهای (بخش بیماران بین‌المللی) مراکز درمانی ساماندهی شده و شرکت‌های تسهیل‌گر باید بتوانند با این واسطه‌ها همکاری داشته باشند، تا هم منافع آنها و هم منافع مراکز درمانی تامین شود.»
راشکی با اشاره به ضعف بازارسازی و تبلیغات ایران در حوزه توریسم درمانی، و عدم استفاده از پتانسیل‌های موجود، اضافه می‌کند: «وجود واسطه‌ها در حوزه گردشگری درمانی، تا حدود زیادی این ضعف را پوشش داده و موجب رونق نسبی این صنعت شده‌اند.»
او در مورد شهرهایی که بیشترین میزان پذیرش گردشگر سلامت دارند، می‌گوید: «تهران، مشهد، تبریز، شیراز و اهواز شهرهایی هستند که توریست‌های سلامت بیشتر در آنها پذیرش می‌شوند. چون معمولا این افراد، ازکشورهای عراق، آذربایجان و یا افغانستان بوده و در اغلب موارد میزبان و یا بستگانی در کشورمان دارند.»
راشکی در مورد هتلینگ بخش درمان ادامه می‌دهد:«هنوز در حوزه گردشگری سلامت این مسئله چندان جدی نشده. اما برخی از بیمارستان‌های خصوصی، در مورد بیمارانی که به‌صورت سیستماتیک پذیرش می‌شوند، در زمینه هتلینگ، خدماتی ارائه می‌دهند.»
راشکی با تاکید بر اهمیت سرمایه‌گذاری روی پلتفرم‌های آنلاین در حوزه توریست درمانی، می‌گوید: «متاسفانه تعداد این پلتفرم‌ها بسیار کم است، یکی از دلایل مهم آن، نبود سرمایه‌گذار داخلی است، راه‌اندازی پلتفرم بسیار هزینه‌بر است و سود دهی آنی هم ندارد.»
او در مورد شفافیت تعرفه و هزینه درمانی گردشگران سلامت، ادامه می‌دهد: «در گردشگری سلامت، که مانند هر صنعت دیگری رقابتی است، صحبت از تعرفه، مطرح نیست و هر بیمارستان طبق قراردادی که از نظر هزینه‌ها شفاف بوده و به تائید هر دو طرف برسد، خدمات خود را ارائه می‌دهد. نرخ این قرارداد از بیمارستانی به بیمارستان دیگر، فرق می‌کند و نرخ ثابتی وجود ندارد.»
انتهای پیام