لزوم حراست از حریم خصوصی خانواده

حریم خصوصی خانواده از آن موضوعاتی است که در محافل مختلف نظرات گوناگونی درباره‌اش وجود دارد.

عده‌ای می‌گویند هویت و حیثیت خانواده چیزی غیر از اعضای آن است؛ در واقع خانواده شخصیت حقوقی مستقلی دارد. عده‌ای هم معتقدند که نمی‌توان برای خانواده شخصیتی جدا از اعضای آن در‌نظر گرفت درحالی که عده‌ای نیز برای خانواده شخصیتی مرکب از حقیقی و حقوقی درنظر می‌گیرند. این شخصیت حقوقی از این باب مهم است که اگر خانواده را دارای شخصیت مستقل بدانیم برایش حریم خصوصی نیز قائل‌خواهیم شد همان‌طور که هر‌کدام از ما برای خودمان حریم خصوصی قائلیم و مایل نیستیم کسی به این حریم تجاوز کند. واقعیت این است که خانواده نیز به‌عنوان جمعی متشکل از افراد، دارای یک شخصیت است به‌طوری‌که خیلی از ما به فرزندان‌مان می‌آموزیم که اتفاقات و بحث‌های مطرح شده درون خانه را جایی در بیرون از خانه و برای افرادی غیر از افراد خانواده نقل نکنند. همین مثال نشان می‌دهد که خانواده یک شخصیت حقوقی مستقل دارد که افراد می‌کوشند از حریم آن حراست کنند. اما با وجود این واقعیت ملاحظه می‌شود که بسیاری از افراد حساسیتی را که لازم است نسبت به حریم خصوصی خانواده به خرج نمی‌دهند.
اکنون مثال‌های بی‌شماری در دست است که برخی از زنان و مردان حتی دختران و پسران کم‌سن و سال، خصوصی‌ترین مسائل خود را در فضای مجازی به اشتراک می‌گذارند و هیچ ابایی ندارند از این‌که عرضه این مسائل در فضای اشتراکی چه آسیب‌هایی ممکن است در‌بر داشته باشد. این موضوع نشان می‌دهد که تعریف حریم خصوصی و مصادیق آن از فردی به فرد دیگر و بنابه این‌که افراد از چه فرهنگی برخوردارند، تفاوت پیدا می‌کند. با توجه به این‌که آسیب‌های ناشی از کوچک کردن حریم خصوصی فردی و خانوادگی می‌تواند بسیار گسترده باشد و صدمات جدی به کانون خانواده وارد آورد، ضروری است آموزش‌های لازم در این خصوص به افراد داده شود و آن‌ها به صورت آگاهانه از حریم خصوصی خود حفاظت کنند.