الگوریتم شناسایی پیشرفته، مختص هواپیماهای بدون سرنشین

یکی از دانشجویان مؤسسه فناوری ماساچوست یک الگوریتم خودران پیشرفته برای هواپیماهای بدون سرنشین ارائه کرده است که می‌تواند موانع را شناسایی کند.

اخبار معاصر: ظاهراً هواپیماهای بدون سرنشین با گذر زمان شگفت‌انگیزتر می‌شوند. این جذابیت تنها به قابلیت‌های سرعت و محدوده مسافت این هواپیماها محدود نمی‌شود. اخیراً یک دانشجوی دوره دکترا به نام اندرو بری که در حال انجام تحقیقاتی در آزمایشگاه هوش مصنوعی و علوم کامپیوتر مؤسسه ماساچوست است، یک الگوریتم پیشرفته شناسایی ارائه کرده که به وسایل نقلیه بدون سرنشین هوایی اجازه می‌دهد موانع را بدون کمک یک خلبان انسان، شناسایی کنند و از آن‌ها دور شوند. جالب‌تر این است که این الگوریتم به هواپیماهای بدون سرنشین اجازه می‌دهد حتی از اشیائی که در موقعیت‌های ناآشنا در حال پرواز هستند، دور شوند. ظاهراً الگوریتم‌های قدیمی برای همراهی با سرعت این وسایل نقلیه بسیار کند محسوب می‌شوند. این در حالی است که سیستم‌های لیزری پیشرفته نیز به دلیل وزنشان کاربردی نیستند.

اندرو این الگوریتم را بر روی یک هواپیمای بدون سرنشین کوچک که با استفاده از مونتاژ اجزای مجزا ساخته شده بود، تست کرد. این دستگاه کمتر از ۱ پوند وزن داشت و فاصله میان انتهای دو بالش، ۳۴ اینچ بود. علاوه بر این، این هواپیما از دوربین‌ها و پردازنده‌های ۴ هسته‌ای بر روی هر بال برخوردار بود.

الگوریتم‌های عادی فناوری خودران معمولاً در چندین فاصله مختلف مانند ۱ متر، ۲ متر یا ۳ متر موانع را اسکن می‌کنند. برنامه بری اشیائی که در فاصله ۱۰ متری قرار دارند، اسکن می‌کند. احتمالاً همین موضوع علت موفقیت این الگوریتم محسوب می‌شود. این هواپیمای بدون سرنشین در حین تست توانست در یک جنگل و با سرعت ۳۰ مایل در ساعت پرواز کرده و از تک‌تک موانع سر راهش دوری کند. سازنده این الگوریتم می‌گوید: «در حین پرواز، گستره دید خود را ۱۰ متر جلوتر می‌برید و تا زمانی که ۱۰ متر اول مانعی نداشته باشد، می‌توانید نقشه کاملی از دنیای اطراف خود بسازید».

خوشبختانه این الگوریتم کدباز است؛ یعنی اگر تجهیزات موردنیاز و دانش کافی را داشته باشید، می‌توانید آن را روی هواپیمای بدون سرنشین خود اجرا کنید. اگر می‌خواهید عملکرد هواپیمای بدون سرنشین اندرو را ببینید، ویدئوی زیر را تماشا کنید.
انتهای پیام/

انتهای پیام/

انتهای پیام