فرازهایی از مصاحبه با معاون پیشین وزیر جهاد کشاورزی

 روزنامه دنياي اقتصاد- در حالی که ارزش کل تولید سالانه محصولات کشاورزی حوضه آبریز #درياچه_اروميه از ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون دلار فراتر نمی‌رود، هزاران میلیارد تومان منابع کشور و توان و انرژی دولت‌ها صرف حل بحران این دریاچه شده است. وی ادامه داد: این در حالی است که مساله احیای دریاچه ارومیه را باید بر اساس اصل پایداری آب حوضه و از درون خودش حل کرد و انتقال آب نمی‌تواند موثر واقع شود، در واقع باید مصرف آب بخش کشاورزی در این حوضه ۴۰‌درصد کاهش یابد.

اگر درصدد هستیم که مشکل آب را حل کنیم باید برای ۱۰ سال جامعه را اعم از مجلس، دولت و مصرف‌کننده آماده ریاضت آبی کنیم. به عبارتی ظرف ۱۰ سال آینده حداکثر آبی که باید به بخش کشاورزی بدهیم ۵۰ میلیارد مترمکعب است و این مستلزم آن است که سیاستمداران در رویکردهایی چون خودکفایی ۹۵ درصدی تولید محصولات کشاورزی تجدید نظر کنند.

پیشبرد برنامه‌‌‌ هفتم توسعه نیازمند تزریق ۴۸‌درصد آب بیشتر معادل ۳۸ میلیارد مترمکعب است، زیرا در نظر است مطابق سیاست‌‌‌های این برنامه حداقل ۹۰‌درصد کالاهای اساسی و اقلام غذایی در داخل تولید شود. این در حالی است که لازم و ضروری است که از مصارف آب موجود در این بخش کاسته شود. به گفته کشاورز مشکلی که اکنون بخش آب کشور با آن روبه‌روست این است که چگونه باید بازتخصیص آب بر مبنای پایداری سرزمین و در نظر گرفتن حق‌آبه‌‌‌های زیست‌‌‌محیطی و تعادل‌‌‌بخشی آب‌‌‌های زیرزمینی اصلاح شود و در شرایط کنونی ضرورت اتخاذ تدابیر جدید برای مصارف آب در کشور وجود دارد.

بر اساس اطلاعات منتشر شده، ۷۵‌هزار میلیارد تومان طی دو برنامه صرف توسعه #آبیاری_تحت_فشار شد اما تاثیری بر کاهش مصرف نداشته و حتی مصرف منابع آبی را در بخش کشاورزی تشدید کرد.*

از سویی بخش کشاورزی اعلام ‌‌‌می‌‌‌کند در تولید گوشت قرمز درصدد رسیدن به خودکفایی است، در حالی که تولید یک کیلو گوشت قرمز در کشور نیازمند مصرف ۸ تا ۱۵ تن آب است، در صورتی که یک کیلو لوبیا همان میزان پروتئین گوشت را داراست. تولید نخود، لوبیا و عدس هم که با ۵/ ۱ تا ۲ تن آب امکان‌پذیراست.