به گزارش معاصر به نقل از روزنامه آرمان ملی، اتهامزنی به اصلاحطلبان پایان ندارد و از هر موضوعی استفاده میکنند تا چنین القا کنند رقیب آنها مشکلات زیادی دارد که با منافع و مصالح ملی سازگاری ندارد. تازهترین اتهام آنها به ادعای نحوه مواجهه اصلاحطلبان با طالبان بازمیگردد.
*تحریف یک جلسه مهم در کیهان
کیهان در 4 آذر مدعی شد: «خرداد 1376 این جریان برای اولینبار توانست نامزد مورد حمایت خود یعنی محمد خاتمی را به ریاست جمهوری اسلامی ایران برساند؛ مدتی بعد آنها نامه سرگشاده بلندبالایی تهیه کردند و مدعی شدند با حضورشان در قوه مجریه، سایه جنگ از سر کشور برداشته شده است: «به دلایل گوناگون در عرصه سیاست خارجی، ایران در انزوای کامل و حتی کشور در معرض تهدید نظامی خارجی قرار داشت [... ] اما دوم خرداد 76 همه این تهدیدها را از بین برد.» با این حال تقریبا یکسال بعد، مدعیان دورکردن سایه جنگ از کشور؛ خودشان پیشنهاد جنگ دادند.
شهریور 1377 پس از حمله به کنسولگری ایران در مزارشریف و شهادت دیپلماتهای ایرانی، جلسه شورای عالی امنیت ملی با ریاست محمد خاتمی تشکیل و تصمیم نهایی مبنی بر حمله نظامی ایران به افغانستان گرفته شد.
کیهان در ادامه نوشت که «علی ربیعی در غیاب حسن روحانی (دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی که در سفر حج حضور داشت) صورت جلسه را در آخرین ساعات پایانی شب تنظیم و تصمیم نهایی شورا را برای اخذ تاییدیه حدود ساعت 2 بامداد به دفتر رهبر انقلاب ارسال کرد.
صبح زود، ساعت 7 وقتی او به دفتر کارش برگشت یک نامه روی میزش قرار داشت که مشخص بود از طرف رهبر انقلاب و در ساعت 5 صبح ارسال شده است. نظر رهبر انقلاب واضح بود و نیاز به هیچ تفسیری نداشت: «ما وارد این دام نمیشویم.»
*خرازی و ربیعی واقعیتهای جلسه را علنی کردند
طبیعی بود آنچه کیهان نوشت، بیپاسخ نخواهد ماند کمال خرازی، وزیر خارجه دولت خاتمی با ارسال نامهای به کیهان، مندرجات این روزنامه در باره اینکه دولت اصلاحات بهدنبال جنگ با طالبان بوده است را رد کرد و نوشت: «عین یادداشت روزانه خود درباره آن واقعه و جلسه آن روز دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی را در اینجا میآورم تا شائبه مزبور برطرف گردد.
1377/5/26- دیروز و امروز معاونان جلسه داشتند تا طرح سیاسی برخورد با قضیه کشتار دیپلماتهای ما توسط طالبان را تهیه کنند. به نظر وزارت خارجه نمیتوان قضیه را با دخالت نظامی حل کرد. امروز جلسه دبیرخانه شورای عالی داشتیم. دو تن از برادران سپاه، دری نجفآبادی و پورمحمدی از اطلاعات، من و بروجردی از وزارت خارجه و لاریجانی از صداوسیما در این جلسه حضور داشتند.
لاریجانی و برادران سپاه مدافع دخالت نظامی و آزادسازی هرات بودند و اعتقاد داشتند که با چند گردان میتوان از نیروهای خودی محافظت کرد. من پرسیدم که برای چه در افغانستان دخالت نظامی کنیم. هدف ما باید نگهداری مرزهایمان باشد و از موضع قدرت به کار سیاسی بپردازیم. در حالی که بحث شدیدی در گرفته بود، صداها بلند و فضای جلسه هیجانی بود، آقای حجازی سر رسید و پیام رهبری را بدین صورت بازگو کرد که: «من به هیچ وجه به این تصمیم نرسیدهام که کشور را وارد جنگ کنم.
آنچه من مطرح کردم تعلیق به محال است که آیا جبهه متحد میتواند تضمین کند که هرات را نگه دارد، این به این معنا نیست که ما بچههای خودمان را بفرستیم و جنگ تمامعیار در کشور پدید آید. فضای ذهنی من اصلا عملیات ورود به خاک کشور دیگر نیست.»
علی ربیعی هم نوشت: «نویسنده یادداشت مذکور، برای اینکه اثبات کند آقای خاتمی- رئیسجمهور وقت- بهعنوان رئیس شورای عالی امنیت ملی، آغاز جنگ با افغانستان را تصویب کرده است، بیان کرده که جلسه با حضور ایشان تشکیل شده است.
اما واقعیت این است که اساسا جلسه یادشده در محل دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی منعقد شده و از جمله جلسات دبیرخانه محسوب میشد که معمولا نتایج آن برای رئیسجمهوری وقت و مقام معظم رهبری ارسال میشد.» ربیعی یادآوری کرد: «پیشنهاد دخالت نظامی ایران در افغانستان نیز به هیچ عنوان از سوی وزیرخارجه وقت (کمال خرازی) و هیچ دستگاه دولتی دیگری ارائه نشد.
اتفاقا رئیسجمهور محمد خاتمی، همواره نگران تصمیمات عجولانه و حضور نظامی و راه افتادن جنگی دیگر بود. قبل از جلسه نیز، ضمن تماس تلفنی با دبیر شورای امنیت ملی (حسن روحانی)، موضوع را به ایشان اطلاع دادم و ایشان نیز با ابراز نگرانی، به سرعت عازم تهران شد.»
*یک بام و دو هوای اصولگرایان
تیر سال گذشته خبرآنلاین نوشت: سایت اصولگرای «مشرق» هم ۱۴ تیر با سخنگوی این گروه تروریستی مصاحبه کرده و ذبیحا... مجاهد در جریان این گفتوگو با بیان اینکه «ایران به ما اعتماد کند»،
از پرهیز طالبان از جنگ گفته و تضمین داده که خاک افغانستان محلی برای حمله به دیگر کشورها نشود. روزنامه جوان نیز عکس یک شماره ۱۵ تیر خود را به طالبان اختصاص داد و به نقل از آنان نوشت که «اصلاح شدهایم.»
روزنامه جمهوری اسلامی در انتقادی به حامیان طالبان نوشته بود که برای بهدرآوردن عالم و آدم از بیخبری، پیشنهاد میشود همین مدافعان امروزین طالبان را بفرستیم مدتی میان طالبان نشست و برخاست و زندگی کنند و از مهر برادران خویش توشه برگیرند و بعد به تشریح روزگارشان قلم بزنند و سخن بگویند. این میتواند به همه ما کمک کند برای رسیدن به شناخت تازه از طالبانی که متمدن شدهاند. حتی برای طفلان دبستان و پیرزنان و پیرمردان روستای ما هم کمک شایانی خواهد بود!
انتهای پیام