مرگ بی رحمانه در سایه شوم کرونا

روزهایی که برای‌مان خاطره شد

به راستی در روزهایی که آزادانه و بدون ماسک نفس می‌کشیدیم حتی تصور هم نمی‌کردیم روزگاری دل‌مشغولی‌های کوچک مانند رفتن به پارک، بازار، دورهمی‌های خانوادگی، رفتن به سینما و موزه و حتی حضور پنج‌شنبه‌های‌مان بر مزار اموات نیز برای‌مان خاطره و یا آرزو شود. تا همین یک سال پیش بود که در مراسم‌ عزاداری، همه فامیل دور هم جمع می‌شدند و صفر تا صد کارها از تدفین گرفته تا دادن خیرات برای متوفی را بین خود تقسیم می‌کردند. بودن‌هایی که به نوبه خودش تسلی‌بخش بازماندگان و مرهمی بر دل آن‌ها بود اما در این روزها نه تنها حضور در کنار عزیزان، حتی چاپ یک اعلامیه ساده هم ممنوع شده است.

این روزها برای کسانی که به واسطه کرونا نزدیک‌ترین کس خود را از دست داده‌اند بدتر از هر زمانی سپری می‌شود، زیرا کسی نیست که عزیزش را برای رفتن به خانه آخرت بدرقه کند و آرزوی غم آخر داشته باشد یا شانه‌هایش را بگیرد و آرامش کند.