از غمگین‌ترین خبر فریدون صدیقی تا اولین خبر قاضی‌زاده

اخبار معاصر: روزنامه شهروند ویژه‌نامه چهارمین روز از بیست و یکمین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌ها را منتشر کرده است.

لبخند … تیتر تو می‌ماند

در ویژه‌نامه چهارمین روز از نمایشگاه مطبوعات همچنین از مرحوم حسین قندی یاد شده است.

در این مطلب به این اعتقاد زنده‌یاد قندی اشاره شده است که «هر خبرنگار به هر خبر با زاویه دید خاص خود نگاه می‌کند و می‌تواند خبر را با رعایت صحت آن به صورت توصیفی بنویسد که خبرنگاران با استفاده از این روش می‌توانند مخاطب بیشتری جذب کرده و علاوه بر کسب درآمد، بیشتر رقبا را از صحنه خارج کنند.»

همچنین این استاد فقید روزنامه‌نگاری بر این باور بود که هر حوزه خبری زبان و ادبیات خاصی دارد و خبر باید توسط رسانه‌ها و خبرگزاری‌ها با انعطاف و جذابیت نگارش شود تا احساسات خواننده را تحریک کند.

ویژه نامه شهروند

تخریب‌چی‌های مطبوعات

در این ویژه‌نامه صحبت‌هایی از کیومرث صابری معروف به گل آقا از جمله طنزپردازان به‌نام معاصر آمده است.

او نخستین بار در سفر حج بود که مطالبی را به طنز در نشریه روزنامه‌ای که همان جا چاپ می‌شد با عنوان داستان‌های جعفرآقا نوشت و همین نوشتن ستون طنز روزانه دو کلمه حرف حساب را در روزنامه اطلاعات جدی کرد.

«گل آقا در نگاه تاریخ»، گزارشی بود که روزنامه شهروند امروز اختصاصا در بخشی از ویژه‌نامه نمایشگاه مطبوعات به آن پرداخت.

صدیقی: غمگین‌ترین اتفاق برایم در صحرای منا رخ داد

در این ویژه‌نامه فریدون صدیقی درباره حرفه خود اظهار می‌کند: شاعری می‌کردم و از سر اتفاق روزنامه‌نگار شدم.

او معتقد است: غمگین‌ترین اتفاق این سال‌ها برایم در صحرای منا رخ داد. آنجا آتش‌سوزی شد و هزاران ایرانی سوختند و از بین رفتند و من باید گزارش تهیه می‌کردم و جمع‌آوری آن همه اسم غیرممکن بود.

وی می‌گوید: گزارشی که در سال ۵۱ در روزنامه کیهان چاپ شد به خاطرش ۳۰۰ تومان پول گرفتم. یادم است که در سال ۵۱ کیهان ۱۴ هزار تومان بود. دستمزد برای کار اول کم چیزی نبود. گزارشی که نوشته بودم درباره زورخانه بود.

این روزنامه‌نگار همچنین معتقد است: من آهنگر هم می‌شدم پشیمان نمی‌شدم. در تمام این سال‌ها پیشیمان نشدم که روزنامه‌نگار بودم. من از سر اتفاق وارد این شغل شدم و اگر از سر اتفاق آهنگر هم می‌شدم پشیمان نبودم. من احساس مسئولیت دارم و از طرفی پشتکارم بالاست به همین دلیل می‌توانم هر کاری انجام دهم.

قاضی‌زاده: با انتشار اولین مطلبم فکر کردم دنیا مال من شده

علی‌اکبر قاضی‌زاده معتقد است: مردم مسائل و زندگی خود را در صفحه‌های مطبوعات نمی‌بینند.

او می‌گوید: روزنامه‌نگاری یک کار ۲۴ ساعته است و همچنین نحوه برگزاری نمایشگاه باید تغییر کند.

وی همچنین می‌گوید: سال ۴۹ نخستین تجربه کاری من بود. زمانی که روی دکه روزنامه‌نگاری نشریه‌ام آمد و اسم و مطلبم را که خیلی مرتب تمیز می‌دیدم حال عجیبی داشتم. فکر می‌کردم دنیا مال من شده است.

وی می‌گوید: من نسبت به نسلی که الان وارد فعالیت‌های روزنامه‌نگاری می‌شوند خیلی امیدوارم؛ خیلی به اینها اعتماد دارم. علت آن هم این است که بچه‌های نسل امروز دید بازتری نسبت به مسائل نسبت به بچه‌های نسل ما دارند.

روزنامه نگاری دشت بلا بود

محمد بلوری، روزنامه‌نگار پیشکسوت معتقد است نمایشگاه مطبوعات هیچ تاثیر و اثری برای مطبوعات و خبرنگاران ندارد. دکه‌هایی از طرف مطبوعاتی‌ها می‌چینند و عده‌ای هم برای تفریح به آنجا می‌آیند تا گشت و گذاری بکنند. برپایی نمایشگاه هیچ چیز یاد نمی‌دهد.

او می‌گوید: حرف من این است نمایشگاه‌هایی به این شکل را خود بچه‌های مطبوعاتی برپا کنند. اگر این کار را بر عهده بچه‌ها بگذارند مطمئنا خیلی بهتر و تاثیرگذارتر برگزار خواهد شد؛ یعنی می‌توان به وسیله نمایشگاه چیزی به مردم یاد داد. به مردم می‌توان یاد داد که مطبوعات و روزنامه‌نگاری چیست اما به این شکلی که در حال حاضر برگزار می‌شود به مردم چه چیزی نشان می‌دهند و سودی برای آنها ندارد.

انتهای پیام/