ارتباط «چای دبش» با «فرش‌های مفقودی سعدآباد»!

به گزارش معاصر به نقل از روزنامه آرمان ملی، فرش‌های گمشده سعدآباد موضوع اصلی است که دلواپسان آن را ابزاری برای تخریب استفاده کرده و چند سال است به اعضای دولت روحانی برای گم شدن این فرش‌‌ها اتهام می‌زنند اما دولتمردان روحانی مفقودی فرش‌ها را به دولت احمدی‌نژاد نسبت می‌دهند و طرح آن در این مقطع را ناشی از فرار برای پاسخگویی در قبال موضوعاتی مانند فساد «چای دبش» می‌دانند.

*ماجرا چه بود؟

ساختمان حافظیه ریاست جمهوری در نزدیکی مجموعه‌ فرهنگی و تاریخی کاخ سعدآباد قرار دارد و محل برگزاری جلسات ریاست‌جمهوری بوده است که این روزها نه خود ساختمان و جلساتش که اسباب و وسایل موجود در آن محل بحث شده است. افشای ماجرای مفقودشدن ۴۸ تخته‌ فرش دستباف نفیس و گران‌قیمت با انتشار گزارش «فارس» در روز یکشنبه ۳۱ خردادماه ۱۴۰۲ شروع شد.

بنابر گزارش خبرنگار گردشگری «فارس» ارزش مالی نسبی این فرش‌ها بر اساس قدمت تاریخی آن، نوع طراحی، مکتب هنری و خصوصیات فیزیکی، مبلغی معادل ۱۲۷ میلیارد تومان اعلام و گفته شده طی بازه سال‌های ۱۳۹۲ الی ۱۳۹۵ از ساختمان خارج شده است.

یکی از شاهدان که در همان دوران در ساختمان حافظیه مسئولیت داشته است در این خصوص گفت: «سال ۱۳۹۵ فرش‌ها را با یکدستگاه وانت مزدا بردند، منزل...» اسم و سمتی از این شخص منتشر نشده است.

*نقش دولت احمدی‌نژاد در مفقودی فرش‌ها

بازار اتهام‌زنی درباره مقصر گم‌شدن فرش‌ها هنوز گرم است. در خرداد سالجاری معاون حقوقی رئیس‌جمهور، تعداد متهمان پرونده مفقودشدن فرش‌های مجموعه سعدآباد را ۹ نفر دانست و با اشاره به تشکیل پرونده قضائی در این باره، گفت: «یکی از اعضای ارشد دولت قبل و فرزند وی از متهمان اصلی مفقودشدن فرش‌های سعدآباد هستند.»

اما ظاهرا دولتمردان روحانی نه تنها خود را دارای نقش در مفقودی فرش‌ها نمی‌دانند بلکه به نقش دولت احمدی‌نژاد اشاره دارند چنانکه محمود واعظی درخصوص پرونده‌ فرش‌های ساختمان حافظیه سعدآباد با بیان اینکه مدعی این پرونده، نهاد ریاست‌جمهوری در دولت دوازدهم بود، بیان داشت: «از ابتدای دولت یازدهم گزارش‌هایی درباره مفقودشدن چند تخته فرش در ساختمان حافظیه در فاصله سال‌های ۹۰ تا ۹۲ دریافت شد.

نهاد ریاست‌جمهوری نیز به‌عنوان مدعی، به‌وسیله بازرسی ویژه نهاد پیگیری کرد و حتی پرونده به اطلاع نهاد‌های نظارتی خارج از دولت هم ارسال شد.»

پس از اظهارات واعظی برخی نگران می‌شوند و سعی در دورکردن اتهام از دولت احمدی‌نژاد می‌کنند مانند احسان صالحی، دبیر شورای اطلاع‌رسانی دولت در صفحه توئیتر خود نوشت: «برآشفتگی مظنونان از خبر ناپدیدشدن ۴۸ تخته فرش نفیس سعدآباد قابل درک است اما نه اینکه اینقدر دستپاچه شوند که سال و ماه‌شان را هم گم کنند و بگویند ماجرا به قبل از دولت یازدهم برمی‌گردد. قرائن موجود حاکی از سرقت فرش‌ها در فاصله ۹۲ تا ۹۵ است.

دولت مصمم به پیگیری برای عودت اموال ملی است.» اما احسان صالحی کیست و چرا اینچنین به اظهارات واعظی واکنش نشان می‌دهد؟ او در سال 86 نوشته است: «احمدی‌نژاد در حال حاضر به قهرمان توده‌های مسلمان جهان تبدیل شده و در اغلب راهپیمایی‌های ضداستکباری و یا ساختارشکنانه علیه حاکمیت‌های وابسته، عکس‌های وی در میان مردم، دست‌به‌دست می‌شود.»

سردبیر سایت رجانیوز عضو شبکه عمار است و قرابت نزدیکی با جبهه پایداری دارد بنابراین عجیب نیست در مقابل طرح موضوع احتمال ارتباط مفقودی فرش‌ها با دولت احمدی‌نژاد واکنش نشان دهد.

*پاسخ دولت روحانی به اتهام فرشی جدید

 برخی در دولت سیزدهم اصرار دارند که گم شدن فرش‌ها را به دولت روحانی نسبت دهد و سندی هم ارایه نمی‌کند، مانند 27 دیماه که رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت با اشاره به وضعیت پرونده دزدیده شدن فرش‌های کاخ‌ سعدآباد، گفت: با توجه به «شرایط خاص مظنون اصلی» پرونده به دادگاه ویژه روحانیت ارسال شده است.

سپهر خلجی اضافه کرد: «این موضوع توسط معاونت حقوقی دولت سیزدهم پیگیری شد که در جمع‌بندی نهایی به ۱۰ نفر مظنون از مقامات دولت قبل رسیدند. پرونده‌ای تشکیل شد و با توجه به اینکه مظنون اصلی «شرایط خاصی» داشت، پرونده سال گذشته به دادگاه ویژه روحانیت ارسال شد.

این پرونده در حال بررسی است و منتظر نتیجه آن هستیم.»، اما این ادعاها بدون پاسخ نماند. یک منبع آگاه در دولت دوازدهم در واکنش به اظهارات رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت سیزدهم درباره فرش‌های ساختمان حافظیه مجموعه سعدآباد اظهارکرد: آنچه مطرح شده، خالی از هرگونه اطلاعات جدید است و صرفا همان ادعاهای گذشته است که در فضای انتخابات با هدف تخریب سیاسی تکرار می‌شود.

سایت حسن روحانی نوشت: این منبع آگاه افزوده است: رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت سیزدهم برای رهایی از بحران ناکارآمدی و فرار از پاسخگویی به اعتراضات گسترده به تداوم تورم در قیمت‌ها، خود را ناچار دیده که باز هم فرافکنی کند؛ مانند پرونده فساد چای دبش که تلاش کردند آن را به دولت قبل تسری دهند اما با اطلاع‌رسانی شفاف مقامات قضائی، ناگزیر از سکوت شدند. با این کلی‌گویی‌ها مردم پرونده چای دبش را فراموش نمی‌کنند، بهتر است درباره فساد 3 و نیم میلیارد دلاری جواب بدهند.

به‌گفته این منبع آگاه، موضوع مفقودشدن فرش‌های سعدآباد توسط بازرسی ویژه رئیس‌جمهور در دولت قبل گزارش شده، نه اینکه دولت سیزدهم آن را کشف کرده باشد. منتهی در دولت قبل با هدف کشف واقعیت و بدون تخریب و تهمت پیگیری شد و به اطلاع نهادهای ذیربط رسید.

به اعتقاد مسئولان دولت قبل، راه مبارزه با فساد، شفافیت است و مبهم‌گویی و اتهام‌زنی، فقط آب را گل‌آلود می‌کند، به فاسدان فرصت پنهان شدن می‌دهد و خادمان را دلسرد می‌سازد. اگر آقایان دولت سیزدهم واقعا با فساد مخالفند، موضوعات را از حالت کلی‌گویی کلیشه‌ای و نیش و کنایه سیاسی خارج و سخنان را با دلیل و اسناد و جزئیات منتشر کنند و هر زمان که با رسیدگی دقیق قضائی، موضوعی روشن شد، به اطلاع مردم برسانند.

وی در پاسخ به سؤالی درباره هدف مسئولان دولت از کلی‌گویی‌های تکراری ادامه داد: با نزدیک شدن به ایام انتخابات این تخریب‌های سیاسی طبیعی می‌نماید. جریان اطلاع‌رسانی دولت که در مقایسه عملکرد سی ماهه دولت سیزدهم با دولت تدبیر و امید، هیچ حرفی ندارد، باز تلاش می‌کند خودش را از مهلکه نجات دهد و دولت قبل را متهم کند.

این منبع آگاه افزود: همین که تیم تبلیغاتی و رسانه‌ای دولت به خبررسانی درباره پرونده‌های قضائی روی آورده‌اند و هر از چندی اتهاماتی بی‌اساس را مطرح می‌کنند، نشان می‌دهد در قافیه دستاوردسازی کاذب به تنگنا خورده‌اند و راهی جز منحرف کردن افکار عمومی از مسائل جدی و نگران‌کننده کشور نیافته‌اند. البته از نظر این دولت تاریخ به دو مقطع تقسیم می‌شود. هر آنچه کمال و خوبی است پس از این دولت آغاز شده و هرچه نقص و خطاست به دولت قبل برمی‌گردد.