اخبار معاصر: ایندپندنت طی گزارشی تحت عنوان «حجاج روی هم میرفتند تا بتوانند نفس بکشند» نوشت: کسانی که از حادثه منا جان سالم به در بردند مسئولان سعودی را در این فاجعه مقصر میدانند.
شاهدان عینی میگویند که نیروهای امنیتی موجب برخورد دو دسته از مردم پس از بستن چندین راه اطراف منا شدهاند.
با این حال، مسئولان سعودی گناه را به گردن حجاج انداخته و آنها را مقصر در بروز فاجعه معرفی کردهاند.
احمد ابوبکر، یک زائر ۴۵ ساله از لیبی که به همراه مادرش توانسته بود از این فاجعه جان سالم به در ببرد، گفت: در آنجا تنها یک مسیر برای صدها هزار زائری که قصد رمی جمره داشتند،در میان خیمههای منا باز بود. جمعیت در آن مسیر ازدحام کرده بود. پلیس همه ورودیها و خروجیها را به روی اردوی زائران بسته بود و فقط خیابان شماره ۲۰۴ را باز گذاشته بود.
وی در ادامه افزود: من اجساد مردگان را در مقابلم میدیدم و مجروحانی که داشتند خفه میشدند. ما به همراه پلیس قربانیان را از روی زمین منتقل میکردیم.
این زائر لیبیایی تاکید کرد: افسران که در صحنه بودند، کاملا بیتجربه به نظر میرسیدند و حتی به نظر میرسید که آنها جادهها و اماکن را در محل نمیشناسند.
عبدالله لطفی، یک زائر مصری و از شاهدان عینی این حادثه میگوید: موج مردم از دو طرف فشار میآورد و مردم از هم بالا میرفتند تا بتوانند نفس بکشند. من یک نفر را در ویلچر دیدم و شاهد این بودم که مردم از روی ویلچر بالا رفته و او را له کردند تا بتوانند نفس بکشند.
چیما ایلا ایسوفو خبرنگار بخش هوسای بی بی سی نیز یکی دیگر از شاهدان عینی این حادثه است. او میگوید: مردم از چند جهت، وارد یک نقطه میشدند و بعد از آن بود که فاجعه به وقوع پیوست. در میان آنها، افرادی از ملیتهای نیجریه، چاد،نیجر و سنگال وجود داشتند. مردم از سر و شانه هم بالا میرفتند تا بتوانند نفس بکشند و این گونه بود که بسیاری از مردم کشته شدند.
وی در ادامه افزود: مردم فریاد الله اکبر سر میدادند، در حالی که نوزادان و کودکان با صدای بلند گریه میکردند. مردمی که روی زمین افتاده بودند، کمک میخواستند، اما هیچ کس دست خود را برای کمک به آنها دراز نمیکرد.
محمد عواد، زائری سی و شش ساله از سودان گفت که او حدود یک ساعت و نیم در لابلای این جمعیت گرفتار شده بودند و در نهایت توانست با پریدن روی یک دروازه خود را نجات دهد. او یک ساعت بعد توانست پدر خود را که زیر حدود ده جسد بود، زنده پیدا کند.
عواد گفت: شما نمیتوانید تصور کنید چه تعداد جسد در آنجا بود. آنها روی هم انباشته شده بودند.
دکتر عبدالرحمان نیز که از شاهدان عینی است، اظهار داشت: من زائران را میدیدم که به سرعت روی هم میافتادند و جمعیتی که از دو سو با یکدیگر برخورد کردند. من صدای زنان و سالخوردگانی را شنیدم که فریاد میکشیدند.
این زایر افزود: من بسیار تلاش کردم تا از این معرکه نجات پیدا کنم. من همه لباسهایم را از دست دادم. آنها به طور کامل پاره شده بودند، اما من توجهی نکردم، مهم این است که توانستم خودم را نجات دهم.
عبدالرحمان تاکید کرد: بعد از آن من تلاش کردم، تا خودم را به یکی از خیمهها برسانم. اما نیروهای امنیتی مانع من شدند و اجازه نمیدادند که هیچ کس وارد خیمه ها شود و همین مسئله، ابعاد این فاجعه را دو چندان کرد. هیچ خروجی اضطراری وجود نداشت. در حالی که باید در هر پنجاه متر، یک خروجی اضطراری تعبیه میشد.
به گزارش «انتخاب»، یک زائر نیجریه ای نیز اظهار داشت: این حادثه از خیمههایی که در نزدیکی جمره ساخته شده بود، آغاز شد. زایران نمیتوانستند از طریق خیمهها عبور کنند، ولی آنها این کار را انجام میدادند و هیچ مقامی هم نبود که آنها را از این کار منع کنند و این وضعیت در نهایت موجب برخورد دو جماعت با یکدیگر شد.
انتهای پیام/
انتهای پیام