اخبار معاصر: داود میرباقری تبحر خاصی در خلق شخصیتهای به یادماندنی دارد؛ حالا این شخصیت میخواهد ما به ازای واقعی داشته باشد یا محصول تخیل خودش باشد. او حتی قهرمانهای تاریخی را از فیلتر ذهنی خود عبور میدهد و شخصیتی متفاوت از آنچه در ذهنها نقش بسته به بیننده عرضه میکند. ابایی هم ندارد که مثلا بگوید مختار خودش را ساخته و قرائت خود را از شخصیتهای تاریخی ارائه کرده. اصلا یکی از ویژگیهای آثار میرباقری آشنازدایی از آنچه سالها پس ذهن مردم انباشت شده است. او حتی کریهترین شخصیتها را در پوششی از ملاحت قرار میدهد تا کراهت آن، مخاطب را پس نزند.
از طریق این شگرد است که میتواند درون شخصیتهای منفور را به باور مخاطب بنشاند و از آن سو کاراکترهایی که خلق میکند از منظر دراماتیکی خواستنی و ماندگار لقب گیرند. این ویژگی به شکلی دیگر در «دندون طلا» هم به چشم میخورد. شخصیتهایی که روزی روی صحنه تئاتر بودند با اندکی تبدیل و تحول، در نسخه سریال توانستهاند جای خود را میان گسترهای از مخاطبان باز کنند.
هامون (1365)
* اسم سریال: گرگها
* بازیگر: بهرام شاه محمدلو
* ویژگی به یادماندنی نقش: یکی از به یادماندنیترین کاراکترهای سریال گرگها را بهرام شاه محمدلو بازی کرد. کاراکتری که خیلیها سریال را با نام او به یاد میآورند و شمایلش با آن سر طاس و کلاهش آشناترین تصویری بود که از «گرگها» در ذهن به یاد میآید.
میرباقری شاکله کاراکتر او را بر مبنای خصوصیات «بهلول» بنا نهاده بود. کسی که با آن حال و هوای خل خلی و شیداوارش، حرفش را به همه میزد و هیچ کس نبود که از گزند نیشهایش در امان بماند.
رعنا (1369)
* اسم سریال: رعنا
* بازیگر: گلچهره سجادیه
* ویژگی به یادماندنی نقش: آن سالها پرداختن به عشق در تلویزیون تابو بود، چه برسد به این که زنی بخواهد عشقش را به مردی عملی کند.
میرباقری با تمهید فلش بک و برد داستانش بر بستر حوادث پیش از انقلاب این ممیزی را دور زد و خیلی از نگاهها را به سمت خود جلب کرد. این وسط بازی خانم سجادیه در نقش جوانی و پیری رعنا و نوع روایت او از آنچه بر سرش گذشته هم اوج هنرنمایی خودش بود و هم نخستین کاراکترهای تصویری میرباقری را ثبت میکرد.
مالک اشتر (1375)
* اسم سریال: امام علی (ع)
* بازیگر: داریوش ارجمند
* ویژگی به یادماندنی نقش: میرباقری خیلی باهوش بود که تمام تلاشش را در سریال امام علی (ع) بر بازنمایی تصویری به اندازه از مالک معطوف کرد تا از قبل آن امام اول شیعیان معرفی شود.
مالک نه قهرمانی اسطورهای بود و نه از جنس قهرمانهای تخیلی. اگر این شخصیت اندکی دچار افراط و تفریط میشد هرگز تصویرش در ذهن چند نسل باقی نمیماند. گریم و دوبله مالک، تصویری سمپات از مالک در ذهنها حک کرده که تصور خلق مالکی دیگر کاری بسیار مشکل شده.
ولید (1375)
* اسم سریال: امام علی (ع)
* بازیگر: محمدرضا شریفی نیا
* ویژگی به یادماندنی نقش: هیچ کس فکرش را هم نمیکرد که یک ولنگار دائم الخمر که مدام در حال بذله گویی و تمسخر است و میبایست مورد نفرت قرار بگیرد، تا این حد محبوبیت پیدا کند.
مخاطبان تلویزیون هنوز هم سکانس نماز صبح چهار رکعتی او را که با حالت مستی در مسجد کوفه خواند و با اعتراض روبرو شد به یاد دارند. درست است که ولید در ادامه سریال نقشاش به مراتب کمتر میشود اما هنوز هم وقتی اسم سریال میآید، محال است تصویر ولید به همراهش نیاید.
قطام
* اسم سریال: امام علی (ع)
* بازیگر: ویشکا آسایش
* ویژگی به یادماندنی نقش: اوایل دهه هفتاد و در فضای محدود تلویزیون، به تصویر کشیدن یک زن اغواگر که به زیبایی شهره شهر است و با یک اشاره میتواند مردان را عاشق و شیدا کند به خودی خودش جذاب بود چه برسد به اینکه آن شخص، قطام باشد و کسی که دل در گرو او میبندد، ابن ملجم مرادی.
ویشکا آسایش با گریم جذاب، تغییر لحن صدا و نگاه نافذی که به آن رسیده بود، خیلی خوب توانست این تصویر را به نمایش بگذارد.
عباس خاکپور (1373)
* اسم فیلم: آدم برفی
* بازیگر: اکبر عبدی
* ویژگی به یادماندنی نقش: زیاد نیازی نیست دنبال جذابیتهایش بگردیم. همین که بگوییم آدم برفی، جذابیت نقش عباس مشخص میشود. این اولین باری بود که عبدی نقش یک زن را بازی میکرد؛ آن هم نه پیرزن یا زن میانسال. او در قالب زنی جوان و خوش قیافه فرو رفت که آرایش غلیظ صورتش پاک نمیشود. میرباقری با اینکه میدانست تغییر چهره عبدی، سروصدا میکند اما از کنار آن نگذشت. بیشتر از اینکه چهره رویا برای مردم جذاب باشد، جزییات رفتاری او مورد توجه قرار گرفت.
اسی در به در (1389)
* اسم فیلم: آدم برفی
* بازیگر: داریوش ارجمند
* ویژگی به یادماندنی نقش: اسی در به در در نگاه اول یک نقش کاملا کلیشهای بود که شاید پیش از آن بارها در فیلمهای فارسی نمونهاش را میشد پیدا کرد اما ارجمند همین کلیشه را آنقدر بدیع اجرا کرد که یک جورهایی در ذهن همه ماند.
یک لات قدیمی که با تفکرات زندگی در کوچه پس کوچههای تهران سالیان سال است در ترکیه روزگار میگذراند. شکل و شمایلش تغییر کرده و هیچ نشانی از لاتهای قدیمی ندارد اما با مرامی و قوانین خاص خودش را هیچ وقت از یاد نبرده.
شوذب
* اسم سریال: معصومیت از دست رفته
* بازیگر: امین تارخ
* ویژگی به یادماندنی نقش: شاید بهترین بازی تارخ در قالب یک شخصیت تاریخی همین «شوذب» معصومیت... باشد. او برخلاف دو کاراکتر قبلی که تارخ آن را بازی کرده، ماهیت واقعی ندارد و شخصیتی است که میرباقری خلقش کرده.
یک عرب عاشق پیشه که با نگاهی دین و دنیای خود را میبازد. چه آن زمان که دل در گرو ماریای نصرانی میسپارد و چه زمانی که دلش به عشق حمیرا میلغزد و به همه زندگیاش پشت پا میزند و همزمان دین و دنیا را با هم به باد میدهد.
مختار (1389)
* اسم سریال: مختارنامه
* بازیگر: فریبرز عرب نیا
* ویژگی به یادماندنی نقش: یکی از ماندگارترین نقشهایی است که داود میرباقری خلق کرده. تا پیش از این مختار فقط یک نام بود که سالی یک بار - آن هم شاید - به گوش میخورد اما حالا نام مختار دنیایی از معنا و مفهوم به همراه دارد.
آنچه مختار را به یادماندنی کرده، قرائت میرباقری از چگونگی ارائه این شخصیت است. میدانیم که اطلاعات درباره او کامل نیست و حتی جاهایی برخلاف چیزهایی است که شنیدهایم. میرباقری مختار خودش را ساخت و مظلومیت امام شیعیان را از نگاه او به تصویر کشید.
ابن زیاد (1389)
* اسم سریال: مختارنامه
* بازیگر: فرهاد اصلانی
* ویژگی به یادماندنی نقش: داود میرباقری یک بار ابن زیاد را در سریال «معصومیت از دست رفته» تصویر کرده بود؛ با بازی داریوش فرهنگ. این بار او دنبال تصویری تازه از او میگشت و نقش عبیدالله بن زیاد را به فرهاد اصلانی سپرد.
میرباقری برای نقش، سعی کرد در عین نشان دادن خباثت او، نوعی شوخ و شنگی به ابن زیاد بدهد. برای همین این شخصیت منفور بیش از پیش به باور مخاطب نشست و حالات روحی او به خوبی مورد قبول واقع شد.
انتهای پیام/
منبع: روزنامه هفت صبح
انتهای پیام