زمانی که خبر تدرس معلم مهربان و فداکار ایرانی به کودک افغانستانی را شنیدم، به دنبال این بودم که شمارهای از او پیدا کنم و برنامه گفتگویی با ایشان ترتیب بدهم.
به سختی، شمارهای از یکی از بستگان ایشان پیدا کردم، ولی گفتند که خانم عاقل با هیچ رسانهای صحبت نمیکنند. خانم فرحناز عاقل کاری را که لازم دیده بود انجام میداد. بیآنکه قصد خودنمایی و مطرح شدن و تبلیغاتی برای خودش داشته باشد.
چقدر تفاوت است بین ایشان و کسانی که به مجرد انجام یک کار کوچکی برای مردم به سلفی گرفتن در لحظه و مطرح شدن بلافاصله در رسانهها فکر میکنند. روحت شاد خانم فرحناز عاقل، ماندگار شدی دردفتر همدلی بین دو ملت ایران افغانستان. تو توانستی در حوزه توانایی و کارایی خودت مؤثر باشی کاری کنی کارستان.
افسوس که کرونا تو را از جمع ما گرفت. ولی خیابان همدلی برای همیشه کوچهای دارد به نام فرحناز عاقل که پر است از مهربانی. چشم ما تابلوی عکس شما را در کنار کودک افغانستانی به یاد خواهد سپرد و نگاه مهربان شما برای همیشه با ما حرف خواهد زد از مهربانیهای بیریا.
منبع بنویس پایگاه خبری تحلیلی اخبار معاصر
انتهای پیام