روایت ایندپندنت از فاجعه منا

اخبار معاصر: ایندپندنت طی گزارشی تحت عنوان «حجاج روی هم می‎رفتند تا بتوانند نفس بکشند» نوشت: کسانی که از حادثه منا جان سالم به در بردند مسئولان سعودی را در این فاجعه مقصر می‎دانند.

شاهدان عینی می‎گویند که نیروهای امنیتی موجب برخورد دو دسته از مردم پس از بستن چندین راه اطراف منا شده‎اند.

با این حال، مسئولان سعودی گناه را به گردن حجاج انداخته و آن‎ها را مقصر در بروز فاجعه معرفی کرده‎اند.

احمد ابوبکر، یک زائر ۴۵ ساله از لیبی که به همراه مادرش توانسته بود از این فاجعه جان سالم به در ببرد، گفت: در آنجا تنها یک مسیر برای صدها هزار زائری که قصد رمی جمره داشتند،‌در میان خیمه‎های منا باز بود. جمعیت در آن مسیر ازدحام کرده بود. پلیس همه ورودی‎ها و خروجی‎ها را به روی اردوی زائران بسته بود و فقط خیابان شماره ۲۰۴ را باز گذاشته بود.

وی در ادامه افزود: من اجساد مردگان را در مقابلم می‎دیدم و مجروحانی که داشتند خفه می‎شدند. ما به همراه پلیس قربانیان را از روی زمین منتقل می‎کردیم.

این زائر لیبیایی تاکید کرد: افسران که در صحنه بودند، کاملا بی‎تجربه به نظر می‎رسیدند و حتی به نظر می‎رسید که آنها جاده‎ها و اماکن را در محل نمی‎شناسند.

عبدالله لطفی، یک زائر مصری و از شاهدان عینی این حادثه می‎گوید: موج مردم از دو طرف فشار می‏‎آورد و مردم از هم بالا می‎رفتند تا بتوانند نفس بکشند. من یک نفر را در ویلچر دیدم و شاهد این بودم که مردم از روی ویلچر بالا رفته و او را له کردند تا بتوانند نفس بکشند.

چیما ایلا ایسوفو خبرنگار بخش هوسای بی بی سی نیز یکی دیگر از شاهدان عینی این حادثه است. او می‎گوید: مردم از چند جهت،‌ وارد یک نقطه می‎شدند و بعد از آن بود که فاجعه به وقوع پیوست. در میان آنها، افرادی از ملیت‎های نیجریه، چاد،‌نیجر و سنگال وجود داشتند. مردم از سر و شانه هم بالا می‎رفتند تا بتوانند نفس بکشند و این گونه بود که بسیاری از مردم کشته شدند.

وی در ادامه افزود: مردم فریاد الله اکبر سر می‎دادند، در حالی که نوزادان و کودکان با صدای بلند گریه می‎کردند. مردمی که روی زمین افتاده بودند، کمک می‎خواستند، اما هیچ کس دست خود را برای کمک به آنها دراز نمی‎کرد.

محمد عواد، زائری سی و شش ساله از سودان گفت که او حدود یک ساعت و نیم در لابلای این جمعیت گرفتار شده بودند و در نهایت توانست با پریدن روی یک دروازه خود را نجات دهد. او یک ساعت بعد توانست پدر خود را که زیر حدود ده جسد بود، زنده پیدا کند.

عواد گفت: شما نمی‎توانید تصور کنید چه تعداد جسد در آنجا بود. آنها روی هم انباشته شده بودند.

دکتر عبدالرحمان نیز که از شاهدان عینی است، اظهار داشت: من زائران را می‎دیدم که به سرعت روی هم می‎افتادند و جمعیتی که از دو سو با یکدیگر برخورد کردند. من صدای زنان و سالخوردگانی را شنیدم که فریاد می‎کشیدند.

این زایر افزود: من بسیار تلاش کردم تا از این معرکه نجات پیدا کنم. من همه لباس‎هایم را از دست دادم. آنها به طور کامل پاره شده بودند، اما من توجهی نکردم، مهم این است که توانستم خودم را نجات دهم.

عبدالرحمان تاکید کرد: بعد از آن من تلاش کردم، تا خودم را به یکی از خیمه‎ها برسانم. اما نیروهای امنیتی مانع من شدند و اجازه نمی‎دادند که هیچ کس وارد خیمه ها شود و همین مسئله، ابعاد این فاجعه را دو چندان کرد. هیچ خروجی اضطراری وجود نداشت. در حالی که باید در هر پنجاه متر، یک خروجی اضطراری تعبیه می‎شد.

به گزارش «انتخاب»، یک زائر نیجریه ای نیز اظهار داشت: این حادثه از خیمه‎هایی که در نزدیکی جمره ساخته شده بود، آغاز شد. زایران نمی‎توانستند از طریق خیمه‏‎ها عبور کنند، ولی آنها این کار را انجام می‎دادند و هیچ مقامی هم نبود که آنها را از این کار منع کنند و این وضعیت در نهایت موجب برخورد دو جماعت با یکدیگر شد.

انتهای پیام/

انتهای پیام