به مناسبت غدیر خم

‌

حضرت رسول پیش از طلوع صبح طواف وداع نمود و از طرف اسفل مکه بیرون خرامید و متوجه مدینه گشت. طی مسافت می فرمود تا به منزل غدیر خم رسید. محمد(ص ) بعد از وصول به غدیر خم در آن موضع که به سبب فقدان آب و علف قابلیت نزول نداشت فرودآمد و اهل اسلام لوازم متابعت به تقدیم رسانیدند و سبب نزول در آن منزل این بود که قبل از آن حضرت مقدس نبوی که به موجب وحی سماوی مامور شده بود که جناب ولایت مآب مرتضوی را به خلافت خویش نصب فرماید و آن حضرت اظهار این صورت به جهت دریافت بعض مهام در تاخیر انداخته بود و چون به منزل غدیر خم رسید و معلوم نمود که پس از تجاوز از آن مکان طوایف از موکب همایون جدا شده به طرف منازل خود خواهند رفت و اراده ازلی مقتضی آن بود که تمامی آن مردم از امامت شاه ولایت وقوف یابند پس فرمود : به آنان که رفته اند ندا دهید بازگردند و به آنان که نرسیده اند بگویید تعجیل کنند
وحی آمده بود «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک » تحذیری در آیه بود :«و ان لم تفعل فما بلغت رسالتک واﷲ یعصمک من الناس »
فرمود که در سایه اشجار آن حوالی را صفائی دادند و پالانهای شتران را جمع ساخته بر زبر یکدیگر نهادند و بلال به اشارت آن حضرت ندا کرد و آواز برآورد که : حی علی خیر العمل ! خلایق مجتمع گشته رسول (ص ) بر بالای آن پالانها برآمد و علی مرتضی نیز به فرموده آن حضرت بالا رفته بر یمین سیدالمرسلین بایستاد. آن سرور کون و مکان بعد از ادای حمد و ثنای باری تعالی از انتقال خویش به عالم دیگر مردم را آگاه گردانید و فرمود ایهاالناس آیا نیستم من اولی به شما از نفسهای شما؟ از اطراف و جوانب آواز برآمد که : بلی . پس حضرت آنگاه دست شاه ولایت پناه را گرفته و به آوازی بلیغ و صوتی جلی فرمود :
مَن کُنتُ مولاه فَهذا علیّ مولاه أللهم والِ من والاه و عادِ من عاداه!!
آنگاه شاه ولایت پناه به موجب فرموده حضرت رسالت دستگاه بر در خیمه نشست تا طوایف خلایق به ملازمتش رفته لوازم تهنیت به تقدیم رسانیدند.

کروبیان به وجد درآمدند و پروردگار دین را کامل کرد و بر قلب مبارک خاتم المرسلین ندای وحی از آسمان رسید :
"الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت ُ علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا"