اندر حکایت پرسپولیس و اصفهان

 اخبار معاصر: داستان پرسپولیس و شهر اصفهان هر سال و هر هفته عجیب و عجیب غریب تر می شود.

1 - شهریور سال 85 است و بازی برگشت فینال جام حذفی کشور. بازی رفت در آزادی میان پرسپولیس و سپاهان با تساوی 1-1 خاتمه یافت تا همه چیز به جدال برگشت کشیده شود. ابراهیم اسدی که ابراهیم وار گل اول را در نیمه دوم به ثمر رساند، همه ناخودآگاه یاد جدال معروف پرسپولیس مقابل فجر سپاسی و گل سوپر تاریخی اسدی افتادند، گویا قرعه شانس برای جام گرفتن پرسپولیس قرار بود همیشه به نام اسدی زده شود. با این حال سپاهان گل تساوی را زد تا رویاهای قهرمانی با ابراهیم اسدی علی الحساب نیمه کاره رها شود. در وقت های اضافه نیز خبری نبود تا اینکه در صحنه ای فوق العاده مشکوک درون محوطه جریمه سپاهان احسان خرسندی در حالی که به سادگی می توانست با یک ضربه دروازه خالی سپاهان را باز کند، توسط هادی عقیلی نقش بر زمین شد. مسعود مرادی داور دیدار اما اعتقادی به ضربه پنالتی نداشت. ضربه پنالتی که با درصد بسیار بالایی از دورترین نقطه به تلویزیون نیز بسیاری رای به رخ دادن آن داده بودند. در هر صورت مسعود مرادی پنالتی نگرفت، پرسپولیس به ضربات پنالتی رفت و مغلوب سپاهان شد. سپاهان قهرمانی جام حذفی را کسب کرد تا دست پرسپولیس از کسب یک عنوان قهرمانی کوتاه بماند.



2 - خرداد ماه سال 86 است، یک سال پس از صحنه مشکوک احسان خرسندی در نقش جهان. نیمه نهایی همان جام است و باز هم ال کلاسیکو جدید ایرانی: سپاهان مقابل پرسپولیس در آزادی. عمو مصطفی با تیمی دوست داشتنی و مملوء از فوتبال زیبا، رویاهای کسب عنوان قهرمانی را در سر می پروراند. پرسپولیس گل اول را در آزادی زد و در آستانه صعود به فینال قرار داشت. محسن قهرمانی بود و محسن قهرمانی و باز هم محسن قهرمانی. حسین پاپی در صحنه ای مشکوک نقش بر زمین شد، پژمان نوری اعتقادی به پنالتی نداشت، همچون بسیاری از مردمی که بازی را بی طرفانه نگاه می کردند. هر چند غلظت صحنه نسبت به سال گذشته کمتر بود، اما اختلاف نظرات زیادی در رابطه با آن وجود داشت. با این حال محسن قهرمانی بود و اعلام ضربه پنالتی و بازی که 1-1 شد و سوپر محمود کریمی که آن را در وقت های اضافه 4-1 کرد. پرسپولیس با عمو مصطفی هم برای دومین سال پیاپی دستش از کسب جام کوتاه ماند.



3 - شهریور ماه سال 92 و باز هم ال کلاسیکو. پرسپولیس با علی دایی رویاهای زیادی برای کسب عنوان قهرمانی داشت. آن ها در دور رفت به مصاف سپاهان در فولاد شهر رفتند. هنوز بازی شروع نشده، پرسپولیس با کارت قرمز مستقیم داور، 10 نفره می شود. البته که محسن قهرمانی داور مسابقه است. صحنه که تکرار و تکرار و تکرار می شود، خبر از تاریخی ترین، بزرگ ترین و عجیب ترین اشتباه داوری فوتبال ایران یا دست کم لیگ برتر فوتبال ایران می دهد. صحنه ای که هر نوع تصمیمی برای آن قابل هضم بود، جز اخراج مستقیم میثم حسینی. پرسپولیس هنوز بازی شروع نشده، 10 نفره شد، بازی را 2-0 باخت و در انتها نایب قهرمان لیگ برتر شد. نایب قهرمانی که به راحتی در صورت کسب تساوی در فولاد شهر، تبدیل به قهرمانی می شد.



4 - فروردین ماه 94 است و پرسپولیسی که با برانکو در حال آغاز فصل جدیدی است. آن ها مقابل سپاهان نبردی البته نبردی تشریفاتی دارند، اما سپاهانی ها با تمام وجود به دنبال باقی ماندن در کورس قهرمانی هستند. پرسپولیس 1-0 پیش است. دقیقه 52 وریا غفوری با دو دست، مهدی طارمی را درون محوطه جریمه خودی نقش بر زمین می کند. در تمامی نقاط دنیا چنین صحنه  ساده و ابتدایی، یک پنالتی - اخراج است اما محمد رضا اکبریان رای به تمارض می دهد. سپاهان به بازی بر می گردد. یک گلش به اشتباه مردود می شود اما در نهایت 2 گل دیگر می زند تا بازی را 2-1 به سود خود خاتمه دهد. البته همه متفق القول بر این باور هستند که در صورت 2-0 شدن بازی در دقیقه 52، بازگشت سپاهان به این بازی نمی توانست به این آسانی ها باشد. سپاهان بازی را 2-1 می برد و در نهایت فصل را با قهرمانی میلی متری به پایان می رساند.



5 - آبان ماه 94 است. جدال نفس گیر پرسپولیس با ذوب آهن در یک چهارم نهایی جام حذفی.  تقریبا تمامی مردم ایران متفق القول دیدند که ایمان صادقی در خروجی بی پروا از محوطه جریمه با سینه اش توپ را دفع کرد اما جهانبازی در تصمیمی حیرت انگیز رای به هند این بازیکن و در نهایت اخراج مستقیم وی داد. پرسپولیس 10 نفره شد و نزدیک به 100دقیقه را هم 10 نفره فوتبال بازی کرد. آن ها اما 2-0 بازی را واگذار کردند تا برانکو ایوانکوویچ با یکی از بهترین پرسپولیس های چند سال اخیر، دستش از یک جام دیگر نیز کوتاه بماند.



6 - اصفهان شهر عجیبی برای پرسپولیس است. شهری که هیچ گاه سرنوشت را سهوا به نفع پرسپولیس تغییر نداده و همواره به طور سهوی اعتقاد به تغییر سرنوشت علیه این تیم داشته است. در فوتبال ایران اصولا، خیلی کم پیش می آید که قطعات یک پازل، کوچک ترین ارتباطی به یکدیگر داشته باشند. با این حال یک مسئله روشن و واضح است: اصفهان قبرستان اول و آخر پرسپولیس محسوب می شود. پرسپولیس در شهرهای زیادی سوت ها سهوا به نفعش به صدا در آمده اند، اما اصفهان همواره در طول تاریخ شهری بوده که هیچ گاه سوت هایش نه تنها سهوا به نفع پرسپولیس به صدا در نیامده، بلکه حتی عدالت را نیز برای این تیم اجرا نکرده است.



انتهای پیام/
انتهای پیام