چگونه قطار عادی‌سازی صهیونیست‌ها از حرکت بازایستاد؟

به گزارش معاصر به نقل از ایرنا؛ قطار عادی‌سازی روابط رژیم صهیونیستی با محور عربی منطقه که در دولت ترامپ شتاب گرفته‌بود، با روی کار آمدن کابینه تندرو در اسرائیل و مسائل برآمده از آن از قبیل چالش‌های درونی رژیم، رفتار خصمانه با فلسطینی‌ها، تنش با آمریکا و ترمیم مناسبات ایران با اعراب همچون توافق اخیر تهران-ریاض متوقف‌ شده‌است.

 ‌ رژیم صهیونیستی چند ماهی است که سیاه‌ترین روزهای خود را سپری می‌کند به طوری که سناریوهای سقوط کابینه تندرو «بنیامین نتانیاهو» یا حتی فروپاشی رژیم محتمل‌تر از همیشه به نظر می‌رسد؛ دوره‌ای که قطار عادی‌سازی این رژیم نیز متوقف شده‌است که این مهم ریشه در عوامل چندگانه دارد.

به تازگی روزنامه «وال استریت ژورنال» گزارش داده که تلاش‌ها برای گسترش دایره عادی‌سازی روابط رژیم صهیونیستی با کشورهای عربی و اسلامی کُند شده و تمایل عربستان به استقبال علنی از روابط با تل‌آویو کاهش یافته‌است.

بر اساس گزارش این روزنامه آمریکایی، یورش نظامیان رژیم صهیونیستی به مسجد الاقصی و عملیات ارتش این رژیم در کرانه باختری و اظهارات ضد فلسطینی مقامات ائتلاف دولتی جدید، علت اصلی کندی تلاش‌ها به رهبری نتانیاهو برای عادی سازی روابط با کشورهای عربی به‌ویژه عربستان بوده‌است.

از همان روزی که نتانیاهو برای به دست گرفتن قدرت و تکیه بر کرسی نخست‌وزیر اسرائیل به ائتلاف با گروه‌های ناهمگون وشخصیت‌های تندرویی چون «ایتمار بن گویر» وزیر امنیت داخلی کابینه و «بزالل اسموتریچ» وزیر دارایی کنونی ائتلاف کرد، بسیاری این کابینه افراط‌گرا را محکوم به سقوط ارزیابی کردند.

این افراط‌گرایی و اقدامات خشونت‌بار حتی به جاری شدن سیل انتقادها از سوی کشورهای عربی حوزه خلیج فارس که در برنامه پیشبرد پروژه عادی‌سازی قرار داشتند، منجر شده‌است. عربستان در سال جاری تا کنون ده‌ها اقدام اسرائیل را در هر زمینه‌ای از شهرک‌سازی در کرانه باختری گرفته تا سخنان جنجالی بن گویر که خواستار پاک کردن یک روستای فلسطینی از صحنه روزگار شده‌بود، محکوم کرده‌است.

در همین ارتباط «صنم وکیل» مدیر برنامه خاورمیانه و شمال آفریقا در مؤسسه سلطنتی روابط بین‌الملل «چتم هاوس» معتقد است: عادی‌سازی روابط عربستان با تل‌آویو در حال حاضر متوقف شده‌است. این در حالی است که امید زیادی وجود داشت که این عادی‌سازی به سرعت اتفاق بیفتد.

البته هراس آل سعود نسبت به مخدوش شده وجهه و مشروعیت خود، تا کنون مانع دیگری در برابر پیشبرد پروژه عادی‌سازی ریاض با تل‌آویو بوده‌است. طوری که چندی پیش روزنامه آمریکایی «واشنگتن پست» در این باره نوشت که «عربستان سعودی چشم‌انداز عادی سازی با اسرائیل را ارزیابی می‌کند اما همچنان از به خطر انداختن مشروعیت مذهبی-سیاسی خود که بر اساس اعتبارات اسلامی خاندان حاکم ساخته شده، محتاط است.»

افزون بر مسائل یادشده، ازسرگیری مجدد روابط دیپلماتیک ایران و عربستان پس از گذشت هفت سال، بی‌تردید بر مناسبات ریاض- تل‌آویو سایه خواهد افکند چرا که تاکتیک «ایران‌هراسی» صهیونیست‌ها با هدف اجماع‌سازی علیه تهران به کلی رنگ خواهد باخت.

بنابراین می‌توان گفت اگرچه استارت پروژه عادی‌سازی از دهه ۷۰ میلادی با توافق «انور سادات» رئیس‌جمهوری وقت مصر با اسرائیل زده‌شد اما این قطار در سال ۲۰۲۰ با انعقاد پیمان «آبراهام» بین اسرائیل با امارات و بحرین با میانجیگری «دونالد ترامپ» شتاب گرفت که البته در ایستگاه ریاض متوقف شده‌است.

در همین برهه سه ساله نیز، رفتار شهروندان کشورهای عرب و مسلمان منطقه بخوبی نشان داد که پذیرش رژیم صهیونیستی به آسانی میسر نخواهد شد؛ موضوعی که در برخورد تنفرآمیز مسلمانان با خبرنگاران اسرائیلی در حاشیه جام جهانی ۲۰۲۲ قطر مشهود بود.

همچنین مردم کشورهای عرب منطقه با ابزارهای گوناگونی از قبیل برپایی تظاهرات ضدصهیونیستی، ترند کردن برخی هشتگ‌های ضدیهودی، ساخت آثار هنری در حمایت از فلسطین، امتناع از مسابقه دادن با نمایندگان رژیم، مخالفت خود را با عادی‌سازی روابط با رژیم اشغالگر قدس اعلام کرده‌اند.

نظرسنجی که چندی پیش از سوی موسسه مطالعاتی واشنگتن در این خصوص انجام گرفت، نشان می‌داد که نگاه مثبتی به این عادی‌سازی روابط در میان افکار عمومی جهان عرب وجود ندارد و بسیاری از شهروندان جهان عرب عادی‌سازی روابط را توطئه‌ای صهیونیستی و بازی با دستور کار آمریکا قلمداد می‌کنند.

بر اساس این نظرسنجی در حالی که در نگرش مثبت به توافق نامه عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۲۰ حدود ۴۰ درصد بود، در سال ۲۰۲۲ به کمتر از ۲۰ درصد رسید. اکنون تعداد افرادی که توافق را تا حدی مثبت یا بسیار مثبت می بینند در عربستان سعودی، بحرین و امارات بین ۱۹ تا ۲۵ درصد در نوسان است.

از نگاه مسلمانان و مردم جهان عرب، پروژه عادی‌سازی در نگاه اول خیانت به آرمان‌های فلسطین به شمار می‌رود و در وهله بعد، وحدت جهان اسلام و نیز ثبات منطقه را هدف گرفته‌است؛ پروژه‌ای که حتی اگر به طورکامل متوقف نشود ولی با مولفه‌های دوگانه «آگاهی جهان اسلام» و «ترمیم مناسبات تهران با بازیگران عرب همچون عربستان» رنگ خواهدباخت.