داورزنی به آخر خط رسید/ والیبال منتظر یک چهره جدید است

به گزارش معاصر؛ همزمان با پایان دوره قدرت قدیمی‌ترین رئیس فدراسیون مستقر در ورزش ایران، اعتبار مجوز ادامه خدمت او بعنوان یک بازنشسته که از سوی دولت برای جلوگیری از ورود ضربه مدیریتی به والیبال ایران صادر شده بود، منقضی می‌شود و تا این لحظه هم تمدید نشده است.

این عدم تمدید مجوز، معنا و پیام مشخصی دارد؛ اینکه وزارت ورزش و دولت دیگر حاضر به اعطای امتیاز ویژه به رئیس ناکام و شکست خورده والیبال نیست و نتایج انتخابی المپیک و لیگ ملت‌ها همه را قانع کرده که دوره داورزن در راس فدراسیون محبوب ایرانی‌ها به اتمام رسیده است.

شنیده می شود دستگاه های نظارتی هم مکاتباتی در این زمینه با وزارت ورزش و جوانان داشته اند و همه درها به روی این مرد کهنه‌کار ورزش بسته شده است. داورزن که از سربازی نظام دم می‌زد حالا باید به این شعار جامه عمل پوشانده و مسالمت آمیز قدرت را به جانشین خود واگذار کند و دست و پای رسانه‌های نزدیک به او که از سفرهای آمریکا و ژاپن و مصر و ... بهره برده‌اند هم دیگر کارگر نیست.

لازم به ذکر است کیومرث هاشمی وزیر جدید ورزش و جوانان در چند ماه گذشته دستوری مبنی بر ممنوعیت حضور سرپرستان و کارمندان وزارت ورزش در انتخابات فدراسیون ها صادر کرده که با توجه به نامزد بودن داورزنی در انتخابات احتمالی، به وضوح تعارض منافع تشخیص داده شده و رقابت سالم انتخاباتی را مخدوش می‌کند.

 فارغ از بازنشستگی محمدرضا داورزن، موضوع کارمند بودن او در وزارت ورزش و جوانان نیز مطرح است که حتی احتمال سرپرستی موقت وی را نیز بر فرض تعهد به عدم نام نویسی در انتخابات به صفر می‌رساند.

داورزنی طبق قانون با ۶۳ سال سن ، در دو سال پایانی منتهی به ۶۵ سالگی مندرج در اساسنامه به عنوان سقف سنی، اجازه ماموریت به یک نهاد عمومی غیردولتی را ندارد و ناچار به ترک قدرت است.

برای داورزنی و رفقا، بازی به آخر خط رسیده، بازی با واژه خطرناک تعلیق تمام شده و حنای او برای مدیران ارشد تصمیم گیرنده ، رنگی ندارد.

با کناررفتن داورزن، عصر رئیس فدراسیون های چند دهه‌ای به پایان می‌رسد؛ دوره‌ای مملو از میرسلیم ها در نجات غریق، ناطق‌نوری‌ها در بوکس، ساوه شمشکی‌ها در اسکی،  مشحون‌ها در بسکتبال، پولادگرها در تکواندو و ... 

ورزش ایران دیگر تن به تحمیل شمایل های ثابت و پدرخوانده های تمام ناشدنی نمی‌دهد؛ دوره حیاط خلوت‌های خانوادگی گذشته و نمایش ملال آور منافع فردی و باندی جای خودرا به قانونی می‌دهد که ریاست فدراسیون بیش از سه دوره را نمی پذیرد.