نظرات نامزدها با موضوع حجاب

به گزارش معاصر، یکی از این مسائل که به حوزه فرهنگی - اجتماعی مرتبط می‌شود و همین جریان تندرو در مواجهه با آن رویکردی سیاسی- امنیتی داشت، موضوع «حجاب» بود؛ مسئله‌ای که رفتارهای افسارگسیخته و غیرقانونی نیروی موسوم به گشت ارشاد به بهانه آن انجام شد و آتش اعتراضات 1401 را برافروخت؛ لجبازی با مردمی که اجبار در حجاب را نمی‌پذیرفتند هم در لایحه حجاب و عفاف مجلس و طرح نور نیروی انتظامی تجلی یافت.

حالا اما هیچ‌یک از کاندیداهایی که حامیان بی‌چون و چرای این برخوردها بودند حاضر نیستند به صورت صریح اعلام کنند که اگر سکان امور کشور را به دست گیرند آیا همچنان به ماجرای گشت ارشاد، برخورد با معیشت مردم بر سر حجاب و جان کلام، شهروندآزاری سیستماتیک بر سر یک ماجرای فرهنگی - اعتقادی ادامه خواهند داد یا نه.

منتقدان این گروه اما این احتیاط کاندیداهای وابسته به جریان‌ تندرو را نشانه آن می‌دانند که برخلاف ادعای همیشگی این گروه، «اکثریت مردم» موضوع گشت ارشاد و برخورد قهری با شهروندان بر سر حجاب را برنمی‌تابند و کاندیداهای مذکور هم از ترس ریزش رای خود در انتخابات پیش‌رو، راه احتیاط یا شاید هم «تقیه» در پیش گرفته‌اند.

مانند سعید جلیلی که از کلیدواژه‌ مبهم و خالی از معنای «عمق راهبردی» برای بیان مواضع خود درقبال برخورد با بی‌حجابی یا کم‌حجابی استفاده کرده است. او شنبه ۲۶ خرداد در میزگرد فرهنگی شبکه دوم سیما با سوال مهمی از سوی حسین انتظامی، کارشناس برنامه مواجه شد. انتظامی از او پرسید: «در دولت شما اگر یک خانم بی‌حجاب یا کم‌حجاب در یک رستوران باشد و رستوران تعطیل شود و صاحب رستوران ضرر اقتصادی کند و مردم با هم درگیر شوند و عین ماجرا در یک تاکسی اینترنتی اتفاق بیفتد و سبب شود خودرو را به پارکینگ منتقل کنند؛ برای این اتفاق چه تدبیری دارید؟»

پاسخ جلیلی اما فاقد صراحت بود:«اگر عمق راهبردی را درک نکنیم سطح را هم درک نمی‌کنیم. نمی‌توانیم بدانیم این چه معنایی با آن دارد.»
انتظامی بار دیگر از او می‌پرسد:«حالا تا آن عمق راهبردی درک شود چه اتفاقی می‌افتد؟ مردم همین‌طور باشند؟»

پاسخ جلیلی این‌بار مبهم‌تر می‌شود:«اگر عمق راهبردی را درک کنیم آن موقع زن یک موضوع اصلی می‌شود اما نه در این مسئله‌هایی که این‌طوری تعریف می‌شود.»

قابل تأمل آنکه او دو روز پیش از حضور در این برنامه صراحتاً گفته بود:«در دولت من طرح نور (گشت ارشاد) حمایت خواهد شد، زیرا عمل به قانون است.»

به هر روی بعید است پاسخ مبهم جلیلی بتواند افکار عمومی درباره لزوم تداوم گشت ارشاد را اقناع کند. نه معنای راهبرد در این توضیح مشخص است و نه معنای عمق و سطح آن، آن‌هم درباره مسئله‌ای که سال‌هاست درباره آن کشمکشی شدید در جامعه وجود دارد و همه تلاش‌های ساختار سیاسی هم نتوانسته است کلیت جامعه را اقناع و به تبعیت از حجاب وادارد.

علیرضا زاکانی، دیگر نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری بود که در برنامه میزگرد فرهنگی درباره مقابله با حجاب صحبت کرد و البته به‌نوعی منکر حضور حجاب‌بان‌ها از سوی شهرداری شد. در این برنامه انتظامی از زاکانی پرسید که در زمان شما حجاب‌بان‌ها در مترو مستقر شدند؛ پس احتمالاً در سطح کشور هم همین رفتار را خواهید کرد. زاکانی اما پاسخ داد:«در خصوص حجاب‌بان‌ها اشتباه کردید ما حجاب‌بان نداریم. این چیزی که در رسانه‌ها تبلیغ می‌کنند غلط است. عده‌ای در حق ما ظلم کردند. یکسری فعالیت‌های مردمی انجام می‌گیرد که مبتنی بر قاعده امر به معروف است. آنها زیرمجموعه ما نیستند، مردمند. حتی دختر من هم کار ایجابی می‌کرد.»

در این اظهارات هم مشخص نیست منظور از کار ایجابی مدنظر زاکانی چیست؟ با این حال شهردار تهران در حالی منکر وجود حجاب‌بان‌ها به‌عنوان زیرمجموعه شهرداری می‌شود که ۱۱ اردیبهشت سال جاری در حاشیه نشست دولت درباره نقش شهرداری در موضوع ترویج فرهنگ عفاف و حجاب گفته بود:«شهرداری در این حوزه یک وظیفه قانونی و اخلاقی و شرعی دارد و آن نیز این است که بتواند محیط‌بانی کرده تا فضا به سمت بی‌عفتی و بی‌حجابی در جامعه گسترش پیدا نکند.»

جالب آنکه سوالات صریح کارشناس صداوسیما اما به مذاق عده‌ای از فعالان سیاسی و رسانه‌ای جناح تندرو خوش نیامد و آنها این سوالات را در راستای افزایش هزینه مواضع انقلابی کاندیداهای مدنظر خود توصیف کردند، در واقع اعتراف غیرمستقیم این افراد به رویکرد منفی مردم به مسئله گشت ارشاد و اجبار در حجاب.