به گزارش معاصر، احمدزیدآبادی در یادداشتی تلگرامی نوشت: مناظرهٔ نامزدها در کل بی‌رمق و فاقد اهمیت بود.
علی‌رضا زاکانی کوشید تا مناظره را به صورت تریبونی برای دفاع یکجانبه از کارنامهٔ خود در شهرداری تهران در آورد. تناقضات گفتار او اما خارج از حد تصور بود. او از یک طرف دولت مرحوم رئیسی را در همهٔ زمینه‌ها موفق جلوه می‌داد ولی از طرف دیگر، با برشمردن مشکلات گریبان‌گیر مردم، عملاً دولت آن مرحوم را در حل مشکلات کشور کاملاً شکست‌خورده و ناکارآمد معرفی می‌کرد.
آخر هم مشخص نشد که از نظر او، آیا جامعه دستخوش نابسامانی است و یا اینکه اوضاع روبراه و از هر حیث گل و بلبل است!
یکی واجب و دیگری حرام؟
ظاهراً در مناظرات انتخاباتی حمله و تهاجم به عملکرد دولت‌های قبلی بخصوص دولت حسن روحانی نه فقط مباح بلکه گویی واجب است، اما نقد عملکرد دولت مرحوم رئیسی پنداری در شمار تابوها و امور ممنوعه و حرام قرار گرفته و صرفاً باید مورد تعریف و تجلیل قرار گیرد!
آیا در این باره دستورالعملی به کاندیداهای منتقد وضع موجود اعلام شده است؟ اگر شده است، آنها به قیمت کناره‌گیری از مناطرات هم که شده، نباید زیر بار آن بروند. تن دادن به چنین ممنوعیت احتمالی، به منزلهٔ “سالی که نکوست از بهارش پیداست” خواهد بود!