به گزارش معاصر، محمد مهاجری در یادداشتی نوشت: اوایل سال۱۳۸۳ گزارشی از سوی سازمان‌بازرسی‌کل‌کشور منتشر شد که در آن آمده بود: فردی(که نامش ذکر نشده بود) در یک سازمان (که نامشخص بود) تخلفی مرتکب شده (به نوع تخلف اشاره نشده بود)و به مجازات (معلوم نبود چه‌مجازاتی) محکوم شده است.
آن روز سرمقاله کیهان نوبت من بود و با لحنی طنزآلود به همین موضوع پرداختم. نکته اصلی مطلب این بود که چنین اطلاع‌رسانی که هیچ چیزی معلوم نیست چه فایده دارد.
آن وقت ها کیهان روزنامه عصر بود و معمولا حول و خوش ساعت یک بعدازظهر منتشر می‌شد. در دفتر سردبیری مشغول کارهای روزنامه بودم که مسئول دفتر سردبیری اطلاع داد از سازمان بازرسی تماس گرفته‌اند و با تو کار دارند.
گوشی را برداشتم و سلام کردم. در این موارد قاعده بر این بود که اگر از سازمانی تماس گرفتند و اعتراضی به مطلبی داشتند محکم دفاع کنم. به همین دلیل تصمیم گرفتم جدی جواب بدهم.
صدای آن سمت گوشی، اما اصلا جدی نبود بلکه خیلی هم صمیمی می نمود: «من ابراهیم‌رئیسی هستم رئیس سازمان بازرسی»
برایم عجیب بود که تماس نه از طریق منشی بلکه مستقیما از طرف شخص او برقرار شده. و همین کافی بود که موتورم را پیاده کند!
ادامه گفت‌وگو صمیمی‌تر هم شد بخصوص که مرحوم رئیسی گفت همه انتقادات را قبول دارم و بعدش هم دلایل و توجیهات آن نحوه اطلاع‌رسانی در باره تخلفات را توضیح داد.
شیرینی آن گفت‌وگوی دلپذیر در همه این۲۰سال باقی است و همه انتقادات تلخی که به او داشته ام نتوانسته است آن شیرینی را از بین ببرد.
خدایش بیامرزد و عاقبت همه‌مان را نیکو گرداند.